Wyrok WSA w Kielcach z dnia 15 wrzenia 2011 r., sygn. I SA/Ke 394/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Ewa Rojek, Sędziowie Sędzia SO (del.) Janusz Bociąga,, Sędzia WSA Mirosław Surma (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 15 września 2011r. sprawy ze skargi Z. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w K. z dnia [...]. nr [...] w przedmiocie łącznego zobowiązania pieniężnego na 2011r. oddala skargę.

Uzasadnienie

1. Decyzja organu administracji publicznej i przedstawiony przez ten organ tok postępowania.

1.1. Decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Miasta i Gminy D. z dnia 1 lutego 2011r. nr 583/2011 w sprawie wymiaru Z. G. łącznego zobowiązania pieniężnego na 2011r. w kwocie 443 zł rocznie, w tym: podatek rolny w kwocie 378 zł, podatek leśny w kwocie 6 zł oraz podatek od nieruchomości w kwocie 59 zł.

1.2. W uzasadnieniu decyzji wskazano, że zgodnie z art. 6c ust. 1 ustawy o podatku rolnym, osobom fizycznym, na których ciąży obowiązek podatkowy w zakresie podatku rolnego oraz jednocześnie w zakresie podatku od nieruchomości lub podatku leśnego, dotyczący przedmiotów opodatkowania położonych na terenie tej samej gminy, wysokość należnego zobowiązania podatkowego pobieranego w formie łącznego zobowiązania pieniężnego ustala organ podatkowy w jednej decyzji (nakazie płatniczym), z zastrzeżeniem ust. 2.

1.3. Kolegium wskazało także, że istotne znaczenie dla wymiaru podatków mają dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Przepisy ustawy o podatku rolnym, ustawy o podatku leśnym oraz ustawy o podatkach i opłatach lokalnych wskazują bowiem wprost, że podstawę opodatkowania stanowią dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. Stosownie do przepisów art. 21 i art. 22 ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, podstawę ustalania podatków i świadczeń stanowią dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków prowadzonej przez starostów. Wskazane przepisy obligują zatem organy podatkowe do przyjmowania za podstawę do ustalania podatku takich danych, jakie zapisane są w ewidencji gruntów i budynków, bez prawa do ingerowania w prawidłowość tych zapisów.