Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 29 wrzenia 2011 r., sygn. II SA/Go 543/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Grażyna Staniszewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Maria Bohdanowicz Sędzia WSA Aleksandra Wieczorek Protokolant st. sekr. sąd. Monika Nowak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 września 2011 r. sprawy ze skargi I.J. prowadzącej działalność pod firmą "O" na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nałożenia kary pieniężnej za naruszenie przepisów transportu drogowego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] r. nr [...], II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu, III. zasądza od Głównego Inspektora Transportu Drogowego na rzecz skarżącej I.J. prowadzącej działalność pod firmą "O" kwotę 597 zł (pięćset dziewięćdziesiąt siedem złotych), tytułem zwrotu kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Uzasadnienie.

Decyzją z dnia [...] lipca 2011r. nr [...] Wojewódzki Inspektor Transportu Drogowego, działając na podstawie art. 92 ust. 1, ust. 2, ust. 4, ust. 7 i 8 i art. 93 ust. 1 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm.) oraz l.p.10.2 lit. a,b, Ip. 10.3 lit. a,b, załącznika do ustawy o transporcie drogowym, nałożył na I.J. prowadzącą działalność gospodarczą pod nazwą "O" karę pieniężną w wysokości 22.800 zł za naruszenie przepisów dotyczących dopuszczalnego czasu pracy kierowców, wymaganego czasu odpoczynku kierowców, nieprawidłowego działania urządzenia rejestrującego, nieprawidłowego operowania przełącznikiem w urządzeniu rejestrującym oraz nieokazania wykresówki lub dokumentu potwierdzającego fakt nieprowadzenia pojazdu przez kierowcę.

W wyniku wniesionego przez stronę odwołania sprawę rozpatrywał Główny Inspektor Transportu Drogowego. Decyzją z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] organ odwoławczy uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. Organ drugiej instancji wskazał na konieczność zbadania adnotacji poczynionych przez kierowców na odwrotach wykresówek, w kontekście przepisu art. 12 rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 561/2006 z dnia 15 marca 2006 r. w sprawie harmonizacji niektórych przepisów socjalnych odnoszących się do transportu drogowego oraz zmieniającego rozporządzenie Rady (EWG) nr 3821/85 i 2135/98 jak również uchylające rozporządzenie Rady (EWG) nr 3820/85 (Dz. Urz. WE L102/1 z 11 kwietnia 2006 r.), nadto na konieczność przesłuchania w charakterze świadka K.R. lub stronę. W ocenie organu drugiej instancji zebrany w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał na jednoznaczne stwierdzenie, czy doszło do sankcjonowanych naruszeń przepisów prawa.