Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 14 wrzenia 2011 r., sygn. II SA/Gl 418/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Iwona Bogucka, Sędziowie Sędzia WSA Włodzimierz Kubik (spr.),, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka, Protokolant referent - stażysta Marta Zasoń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 września 2011 r. sprawy ze skargi "P" Sp. z o.o. w W. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia w wyniku wznowienia decyzji w sprawie pozwolenia na budowę oddala skargę

Uzasadnienie

W związku z wnioskiem z dnia [...] r. M. S., A. S., T. K., J. L., A. L., K. K. i R. K., postanowieniem z dnia [...] r., znak: [...] Starosta [...] wznowił postępowanie w sprawie zakończonej decyzją ostateczną nr [...] z dnia [...] r. znak: [...]. Tą decyzją Starosta [...] zatwierdził projekt budowlany i udzielił Spółce "A" pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej [...] na parceli nr 1 zlokalizowanej w T. przy ul. [...]. Wnioskodawcy jako podstawę wznowienia postępowania podali art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. wskazując na pominięcie ich w postępowaniu o pozwolenie na budowę mimo, że przedmiotowa stacja ma zostać wybudowana w sąsiedztwie ich nieruchomości. Poszerzyli oni następnie podstawę swojego żądania o art. 145 § 1 pkt 5 k.p.a. podnosząc, że organ udzielając pozwolenia na budowę nie wziął pod uwagę istniejącej w sąsiedztwie projektowanego obiektu innej stacji bazowej.

Po przeprowadzeniu postępowania przewidzianego w art. 149 § 2 k.p.a. decyzją z dnia [...]r., znak: [...], organ I instancji odmówił uchylenia opisanej wyżej własnej decyzji ostatecznej.

Odwołanie od tego orzeczenia wnieśli J. L. i A. . T. K. oraz M. S. i K. K. reprezentowane przez pełnomocnika Z. G. Odwołujący się zarzucili naruszenie decyzją organu I instancji art. 7 i art. 107 k.p.a. poprzez niezbadanie wszystkich okoliczności sprawy oraz brak merytorycznego uzasadnienia tego rozstrzygnięcia.

Wojewoda Śląski zaskarżonym aktem uchylił decyzję organu I instancji i przekazał mu sprawę do ponownego rozpatrzenia. W uzasadnieniu rozstrzygnięcia organ odwoławczy wyjaśnił, że w przypadku wznowienia postępowania na podstawie art. 145 ust. 1 pkt 4 k.p.a. organ powinien zbadać krąg stron postępowania w oparciu o przepis art. 28 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane ( Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623) w związku z art. 3 pkt 20 tej ustawy i dopiero na podstawie tych ustaleń orzec zgodnie z art. 151 k.p.a. Tymczasem organ I instancji nie wskazał na podstawie jakich dowodów i ustaleń nie uznał wnioskodawców za strony postępowania. Prowadząc postępowanie dowodowe nie wyjaśnił zwłaszcza zaistniałych wątpliwości dotyczących działki nr 2, której prawdopodobnym właścicielem jest T. K., przyjmując, że działki takiej nie ma na terenie T. Organ ten nie wyjaśnił również, kto jest właścicielem działki nr 3 wskazanej przez J. i A. L. To samo dotyczy działek, które wskazali jako swoją własność F. K. i K.K., a także A. S. Zdaniem organu odwoławczego przyczyną braku tych ustaleń było oparcie się przez Starostę wyłącznie na wypisach z rejestru gruntów, które nie mogły stanowić podstawy do wydania decyzji. W ocenie organu odwoławczego uzasadnienie decyzji organu I instancji nie czyni także zadość przepisom art. 107 oraz art. 7 k.p.a., na co zwrócili uwagę odwołujący się. O przesłankach, którymi kierował się organ I instancji wydając kontrolowaną decyzję, wnioskodawcy dowiedzieli się bowiem dopiero z pisma przekazującego odwołania wraz z aktami sprawy. Wyjaśnienia takie winna natomiast zawierać decyzja Starosty [...]. Wojewoda nakazał organowi I instancji aby w toku ponownego rozpoznania sprawy dołożył wszelkich starań, żeby w sposób nie budzący wątpliwości wyjaśnić wszystkie jej okoliczności faktyczne i prawne oraz zebrać cały materiał dowodowy niezbędny do wydania rozstrzygnięcia zgodnie z art. 151 k.p.a.