Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 24 sierpnia 2011 r., sygn. IV SA/Po 646/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka Sędziowie WSA Anna Jarosz WSA Tomasz Grossmann /spr./ Protokolant st.sekr.sąd. Krystyna Pietrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 sierpnia 2011r. sprawy ze skargi [...] sp. z o.o. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] kwietnia 2011r. nr [...] w przedmiocie ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji oddala skargę

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] kwietnia 2010 r. "[...]" Spółka z o.o. z siedzibą w [...] (dalej: "strona", "odwołująca" lub "skarżąca") wystąpiła do Prezydenta Miasta [...] (dalej: "Prezydent Miasta" lub "organ I instancji") o ustalenie warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na rozbudowie i nadbudowie istniejącego budynku [...].

W toku postępowania Prezydent Miasta zwrócił się o wymagane prawem uzgodnienia do właściwych organów administracji, w tym do Wielkopolskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków (dalej: "WWKZ" lub "organ uzgadniający"), gdyż teren, którego dotyczy projektowana inwestycja, objęty jest ochroną konserwatorską na podstawie wpisu do rejestru zabytków całego obszaru miasta [...] w granicach z 1956 roku.

Postanowieniem Nr [...]z dnia [...] lipca 2010 r. WWKZ orzekł nie uzgodnić projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla przedmiotowej inwestycji. W uzasadnieniu podniósł, iż nie może uzgodnić warunków zabudowy dla tej inwestycji z uwagi na fakt nie przesłania przez Prezydenta Miasta projektu decyzji sporządzonego przez uprawnionego architekta lub urbanistę i odpowiadającego wymogom określonym w § 9 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie sposobu ustalania wymagań dotyczący nowej zabudowy i zagospodarowania terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego (Dz. U. Nr 164 poz. 1588) oraz w § 2 pkt 5 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 26 sierpnia 2003 r. w sprawie oznaczeń i nazewnictwa stosowanych w decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oraz w decyzji o warunkach zabudowy (Dz. U. Nr 164 poz. 1589). Zarazem jednak organ uzgadniający podał, iż dokonał oględzin miejsca planowanej inwestycji, w wyniku których ustalił m.in., że planowana nadbudowa i rozbudowa hotelu, zwłaszcza od strony budynku XVIII-wiecznego dworu, przyczyni się jednoznacznie do pogłębienia istniejących obecnie przekształceń z uwagi na efekt wzmocnienia dominanty przestrzennej budynku hotelowego w stosunku do budynku zabytkowego dworu. WWKZ stwierdził ponadto, iż nie może pogłębiać zaistniałych w przeszłości zniekształceń i przekształceń przestrzeni wokół tego historycznego założenia dworsko-parkowego, pozwalając na nadbudowę budynku obecnego hotelu i jego rozbudowę w części bezpośrednio graniczącej z zabytkowym zespołem dworsko-parkowym wpisanym indywidualnie do rejestru zabytków. Podsumowując organ uzgadniający stwierdził, że planowana inwestycja zrealizowana zgodnie z wnioskiem inwestora wpłynie w sposób jednoznaczny negatywnie na zachowanie i ukształtowanie historycznego układu urbanistycznego miasta [...] w części dawnego założenia ruralistycznego wsi [...]. W wyniku zażalenia wniesionego przez skarżącą Minister Kultury i Dziedzictwa Narodowego (dalej: "MKiDN") postanowieniem z dnia [...] stycznia 2011 r., znak: [...], utrzymał w mocy zaskarżone postanowienie WWKZ. W uzasadnieniu podzielił stanowisko WWKZ, że projekt decyzji przekazany przez Prezydenta Miasta był niekompletny i jako taki nie mógł być uzgodniony przez organ ochrony zabytków. W tym kontekście, zdaniem MKiDN, nie można uwzględnić merytorycznych argumentów strony zawartych w zażaleniu, gdyż nie wiadomo jeszcze, jakie parametry planowanej inwestycji ustali Prezydent Miasta. Ustalenia te są zaś bardzo istotne, ponieważ od ich treści zależy zachowanie walorów chronionej kompozycji urbanistycznej. Postanowienie MKiDN nie zostało zaskarżone przez stronę do sądu administracyjnego.