Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 10 sierpnia 2011 r., sygn. I SA/Go 561/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anna Juszczyk-Wiśniewska Sędziowie Sędzia WSA Dariusz Skupień Sędzia WSA Joanna Wierchowicz (spr.) Protokolant sekretarz sądowy Grzegorz Oracz po rozpoznaniu w dniu 10 sierpnia 2011r. na rozprawie sprawy ze skargi RP sp. z o.o. na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie klasyfikacji taryfowej oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Go 561/11

Uzasadnienie

[...] lipca 1999r. "RP" Sp. z o.o. (skarżąca) zgłosiła do objęcia procedurą dopuszczenia do obrotu (po zakończeniu uszlachetniania biernego kratki działowej - procedura 4021) nowy pojazd samochodowy do transportu towarowego zbudowany na bazie nadwozia samochodu osobowego. W zgłoszeniu celnym towar zakwalifikowano do kodu 8704 31 91 1 taryfy celnej.

Decyzją z [...] kwietnia 2001r. Dyrektor Urzędu Celnego uznał zgłoszenie celne za nieprawidłowe stwierdzając, że błędne zadeklarowano procedurę celną, opis towaru, klasyfikację taryfową, wartość celną towaru oraz kwotę długu celnego. W ocenie organu pojazd jako "pojazd samochodowy osobowo - towarowy (...)" winien zostać zaklasyfikowany do kodu taryfy celnej 8703.22.19.0 i poddany procedurze celnej dopuszczenia do obrotu (symbol 4000) i jako taki podlegać stawce celnej wynoszącej 15%. Uznano mianowicie, że o klasyfikacji taryfowej pojazdu decyduje jego rzeczywiste przeznaczenie, a w importowanych samochodach charakteru ich osobowego przeznaczenia nie zmieniło zamontowanie kratki oddzielającej przestrzeń bagażową.

Skarżąca spółka wywiodła odwołanie od tej decyzji. Prezes Głównego Urzędu Ceł decyzją z [...] czerwca 2001r. skorygował zaskarżoną decyzję jedynie co do wskazania podstawy prawnej, utrzymując ją w mocy w pozostałym zakresie.

Decyzja ta stała się przedmiotem skargi do ówczesnego Naczelnego Sądu Administracyjnego, Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu, który wyrokiem z 11 grudnia 2003r. I SA/Po 1850/01) oddalił skargę. Od wyroku tego skarżąca spółka wniosła skargę kasacyjną uwzględnioną, po jej rozpoznaniu, przez Naczelny Sąd Administracyjny. Wyrokiem z dnia 17 stycznia 2005r. - GSK 361/04. Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego, Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu z 11 grudnia 2003r. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu, Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu. W uzasadnieniu wyroku kasacyjnego podniesiono, iż przepisy Taryfy celnej stanowiącej załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 15.12.1998r. w sprawie ustanowienia Taryfy celnej nie pozwalają odpowiedzieć na pytanie, jakie względy decydują o tym, że dany samochód jest przeznaczony "zasadniczo" do przewozu osób, albo jest "zasadniczo" samochodem towarowym. Wobec tego nietrafne było stanowisko, że dla potrzeb klasyfikacji taryfowej towaru wiążące i wystarczające są postanowienia dotyczące nomenklatury taryfowej Taryfy celnej. Za uzasadniony uznano wobec tego zarzut naruszenia tych przepisów postępowania, które zdaniem strony skarżącej miały znaczenie dla ustaleń faktycznych, w tym przede wszystkim zarzut sanowania przez Sąd naruszenia w postępowaniu celnym art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej, który stanowi, że dokumenty urzędowe sporządzone w formie określonej przepisami prawa są dowodem tego co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Podkreślono również, że strona w toku postępowania celnego złożyła świadectwa homologacji tego typu pojazdu wydane przed zgłoszeniem tego pojazdu do odprawy celnej, stwierdzające, że sprowadzany pojazd jest samochodem ciężarowym. Charakter tych świadectw jako dokumentów urzędowych nie był kwestionowany ani przez organy celne, ani też przez sąd administracyjny. Dokumenty urzędowe mają zwiększoną moc dowodową i stanowią dowód tego, co zostało w nich urzędowo stwierdzone. Z dokumentem urzędowym związane jest domniemanie prawdziwości jego treści. Przepis art. 194 § 1 Ordynacji podatkowej ma oczywiście zastosowanie w postępowaniu celnym ( w zw. art. 262 Kodeksu celnego ). Organ celny będąc związany dokumentem urzędowym zobowiązany jest zatem uznać za udowodnione to, co wynika z jego treści. Organ prowadzący postępowanie nie może wobec tego swobodnie oceniać, ani kwestionować treści dokumentu urzędowego, nie przeprowadzając na podstawie art. 194 § 3 Ordynacji podatkowej dowodu przeciwko prawdziwości zawartych w nim informacjom. Natomiast w zaskarżonym wyroku nie oparto się na kontrdowodach podważających wiarygodność świadectw homologacji. W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego dokonując oceny spornego samochodu z pominięciem świadectw homologacji i bez żadnych dodatkowych dowodów dopuszczono się zatem naruszenia przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy.