Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 26 sierpnia 2011 r., sygn. II SA/Gl 142/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Łucja Franiczek, Sędziowie Sędzia WSA Elżbieta Kaznowska,, Sędzia WSA Maria Taniewska-Banacka (spr.), Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Trzuskowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 sierpnia 2011 r. sprawy ze skargi [...] S.A w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie uchylenia, w wyniku wznowienia postępowania, decyzji w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia oddala skargę.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] r. nr [...], wydaną na wniosek [...] S.A., Wójt Gminy J. umorzył postępowanie w sprawie określenia środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia pn. "J.-K. sieć wodociągowa ETAP I".

Powyższa decyzja nie została zaskarżona i uzyskała przymiot ostateczności.

Postanowieniem z dnia [...] r. nr [...] Wójt Gminy J. wznowił postępowanie w sprawie ww. ostatecznej decyzji. W osnowie postanowienia wskazał, że wznawia postępowanie z urzędu, z uzasadnienia wynika natomiast, iż czyni to na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. z uwagi na wniesienie przez niewymienioną grupę osób podania o wznowienie.

Decyzją z dnia [...] r. nr [...], wydaną na podstawie art. 151 § 1 pkt 1 k.p.a. Wójt Gminy J. odmówił uchylenia decyzji dotychczasowej umarzającej postępowanie w sprawie określenia środowiskowych uwarunkowań na realizację ww. przedsięwzięcia wskazując w osnowie nieistnienie faktycznych podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 § 1 k.p.a. oraz fakt, iż w wyniku wznowienia postępowania mogłaby zapaść wyłącznie decyzja odpowiadająca w swej istocie decyzji dotychczasowej (na zasadzie art. 146 § 2 k.p.a.). W uzasadnieniu organ I instancji szczegółowo opisał pierwotnie prowadzone postępowanie zakończone decyzją ostateczną, następnie, w części zatytułowanej "Uzasadnienie prawne" przytoczył i omówił przepisy odnoszące się do postępowań w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody, przedstawił przebieg postępowania pierwotnego w zakresie dokonywania ocen i uzgodnień stwierdzając, że w postępowaniu wznowionym mogłaby zapaść jedynie decyzja tożsama z decyzją objętą żądaniem wznowienia, w finale odnosząc się do kwestii przymiotu stron występujących w sprawie osób. W tej mierze organ wskazał, iż przedłożony przez wnioskodawców wypis hipoteczny (tzw. JLWHH) dotyczący działki drogowej, w żadnym razie nie dowodzi stanu prawnego tej działki a tym samym nie może być podstawą uznania kogokolwiek za stronę postępowania. Brak bowiem możliwości synchronizacji działek objętych tym LWH z działkami geodezyjnymi istniejącymi obecnie. Przedłożony wyciąg to wypis z rejestru hipotecznego (LWH), który ma obecnie status tzw. ksiąg dawnych. Księgi te zostały zamknięte z dniem 1 stycznia 1989 r. - na mocy rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 14 lipca 1986 r. w sprawie prowadzenia ksiąg wieczystych założonych przed dniem 1 stycznia 1947 r. oraz utraty mocy prawnej niektórych tych ksiąg (Dz. U. 1986, Nr 28, poz. 141). Księgom tym przysługuje jedynie walor dokumentów. Jednakże nie przysługuje im status taki, jaki posiadają obecne księgi wieczyste (m.in. rękojmia wiary publicznej ksiąg wieczystych). Nadto żaden z sygnatariuszy wniosku o wznowienie postępowania (ani żadna z osób, które wniosek ten popierają w późniejszych pismach) nie figuruje na przedłożonym LWH. Sygnatariusze nie wykazywali swojego następstwa prawnego po osobach wpisanych do LWH, organ zaś nie ma obowiązku zastępowania osób wnoszących środek zaskarżenia przeciwko prawomocnej decyzji w zakresie dowodzenia ich statusu strony. Nadto, żadna z działek należących do R. i J. B. nie leży w miejscu prowadzonej inwestycji. Inwestycja prowadzona jest - oprócz dróg publicznych - po działkach należących do [...] S.A. lub przez nią dzierżawionych. Przypisywanie sobie statusu strony postępowania przez R. i J. B. jest więc, zdaniem organu I instancji, pozbawione podstaw prawnych i faktycznych.