Wyrok WSA w Warszawie z dnia 26 lipca 2011 r., sygn. VII SA/Wa 735/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Gawlak-Nowakowska, , Sędzia WSA Ewa Machlejd (spr.), Sędzia WSA Joanna Gierak-Podsiadły, Protokolant st. sekr. sąd. Piotr Bibrowski, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 26 lipca 2011 r. sprawy ze skargi M. Z. na decyzję Głównego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] stycznia 2011 r. znak [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji skargę oddala

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...], znak: [...] [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, po przeprowadzeniu na wniosek M. Z. postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności, stwierdził nieważność decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w [...] nr [...] z dnia [...] czerwca 1997 r. udzielającej Z. O. pozwolenia na użytkowanie stacji tankowania pojazdów gazem płynnym położnej na działce w T. przy ul. O. [...] nr ew. działki [...].

W uzasadnieniu decyzji z dnia [...] sierpnia 2010 r. organ pierwszej instancji wskazał, że decyzja Kierownika Urzędu Rejonowego w [...] nr [...] z dnia [...] czerwca 1997 r. dotknięta jest kwalifikowaną wadą prawną z art. 156 § 1 pkt 2 Kodeksu postępowania administracyjnego (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 98, późn 1071 z późn zm.), poprzez rażące naruszenie art. 42 ust. 3 Prawa budowlanego z 1974 r. Z treści art. 42 ust. 3 wynika, że podstawą do wydania pozwolenia na użytkowanie obiektu budowlanego jest stwierdzenie zdatności do użytku wykonanego obiektu. W niniejszej sprawie Kierownik Urzędu Rejonowego w [...] decyzją nr [...] z dnia [...] listopada 1996 r., działając na podstawie art. 40 Prawa budowlanego z 1974 r., nałożył na Z. O. obowiązek przedłożenia dokumentacji technicznej przedmiotowej inwestycji w terminie do 30 stycznia 1997 r. oraz uzyskania pozwolenia na jej użytkowanie w terminie do 14 lutego 1997 r. Organ nie nakładając na inwestora obowiązku dokonania zmian lub przeróbek obiektu nadał przepisowi art. 40 Prawa budowlanego charakter przepisu typowo dowodowego, a nie merytorycznego. Tym samym organ dopiero z dokumentacji, do której złożenia w oparciu o ww. przepis inwestor został zobowiązany, mógł ocenić, czy sporne roboty budowlane nie naruszają przepisów prawa budowlanego. Jednakże obowiązek przedłożenia dokumentacji technicznej nie został przez inwestora wykonany, w konsekwencji czego ze zgromadzonych dokumentów w żaden sposób nie wynika, iż inwestycja jest zdatna do użytku.