Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 lipca 2011 r., sygn. III SA/Wa 465/11

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Kleiber, Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Golec (sprawozdawca), Sędzia WSA Aneta Lemiesz, Protokolant Maria Nałęcz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi D. S.A. z siedzibą w W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005 r. oddala skargę

Uzasadnienie

III SA/Wa 465/11

UZASADNIENIE

Zaskarżaną do Sądu decyzją z dnia [...] grudnia 2010 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej w W. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w W. z dnia [...] września 2010 r. nr [...], którą Skarżącej Spółce Akcyjnej D. określono kwoty nadwyżki naliczonego podatku od towarów i usług nad podatkiem należnym do zwrotu za miesiące: maj, lipiec, sierpień, październik, grudzień 2005 r. i kwoty nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do przeniesienia za miesiące kwiecień i czerwiec 2005 r.

Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej w uzasadnieniu decyzji z dnia [...] września 2010 r. nr [...] stwierdził, że Skarżąca Spółka wykazała zakupy złomu metali udokumentowane fakturami VAT wystawionymi przez L. W. prowadzącego działalność gospodarczą pod nazwą W. L. W. z siedzibą w W., ul. N. [...], NIP: [...]. Organ w decyzji uznał, że zakupy złomu udokumentowane fakturami wystawionymi przez ten podmiot nie miały miejsca w rzeczywistości i w związku z tym Skarżącej Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia naliczonego podatku od towarów i usług wykazanego w tych fakturach.

Organ stwierdził, że w dokumentacji działalności firmy L. W., zabezpieczonej w toku postępowania prowadzonego przez Prokuraturę Okręgową W. przekazanej pismem z dnia 17 lutego 2009 r. brak było dowodów magazynowych potwierdzających przyjęcie złomu do magazynu oraz wydanie go Skarżącej Spółce. L. W. zeznał, że działalność w zakresie skupu i sprzedaży złomu uruchomił za radą nieznanego mu bliżej K.. Dysponował magazynem w W. przy ul. N. [...] oraz halą z placem w B. koło B.. Na początku 2005 r. skontaktował się z nim A. P., który miał swoją firmę w M. i był zainteresowany współpracą z firmą W. L. W.. Z zeznań L. W. wynika, że A. P. był jedynym dostawcą złomu do firmy W.. Z zeznań L. W. wynika, że w okresie działalności jego firmy w zasadzie nie widział złomu otrzymywanego od jedynego dostawcy A. P. wysyłanego do odbiorców firmy L. W.. Złom ten według zeznań L. W. miał być dostarczany bezpośrednio od A. P. do odbiorców w tym do Skarżącej Spółki. L. W. nie dysponował własnymi środkami transportu, zawsze korzystał z usług transportowych firm zewnętrznych. Nazw tych firm nie podał. Jego marża z jednego transportu wynosiła ok. 1000 - 3000 zł. Z uwagi na fakt, że towar często jechał bezpośrednio od A. P. do odbiorcy W., L. W. nie był w stanie stwierdzić, czy zawsze złom fizycznie docierał do celu. Pomimo stworzenia "warunków" do prowadzenia skupu i sprzedaży złomu (wynajęcie magazynu, hali z placem, pomieszczeń biurowych, korzystanie z usług biura rachunkowego, założenie rachunków bankowych) L. W. w rzeczywistości nie widział złomu będącego przedmiotem obrotów wykazanych na wystawionych przez niego fakturach VAT, nie był w stanie określić przebiegu poszczególnych transakcji.