Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 8 lipca 2011 r., sygn. I SA/Po 149/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Włodzimierz Zygmont Sędziowie Sędzia WSA Karol Pawlicki Sędzia WSA Izabela Kucznerowicz (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Ratajczak po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 08 lipca 2011r. sprawy ze skargi BS na postanowienie Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] . nr [...] w przedmiocie odmowy zwolnienia spod egzekucji ruchomości. oddala skargę

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia (...) października 2010 r. Naczelnik (...) Urzędu Skarbowego w P., na podstawie art. 13 § 1 w związku z art. 17 § 1 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2005 r., nr 229, poz. 1954 ze zm. dalej zwanej: u.p.e.a.) odmówił B. S. zwolnienia z egzekucji samochodu dostawczego marki (...) nr rej. (...), zajętego w postępowaniu egzekucyjnym w dniu (...) maja 2010 r.

W uzasadnieniu podniesiono, iż w dniu (...) października 2009 r. Naczelnik (...) Urzędu Skarbowego w P. wystawił tytuł wykonawczy nr (...) obejmujący zaległości w podatku od towarów i usług za okres 2004 r. w wysokości (...) zł. wraz z odsetkami. Zobowiązanym do uregulowania tej zaległości była B. S. zamieszkała w K. przy ul. Ś. (...).

Tytuł wykonawczy doręczono Skarżącej w dniu (...) października 2009 roku wraz z zajęciem rachunku bankowego nr (...). Czynność ta, stosownie do treści art. 26 § 5 u.p.e.a., spowodowała formalne wszczęcie egzekucji administracyjnej mającej na celu przymusowe ściągnięcie ciążących na Skarżącej zobowiązań. Tak uruchomione postępowanie upoważniało do podjęcia wszelkich środków egzekucyjnych służących zaspokojeniu należności publiczno-prawnych.. Jednym z nich przewidzianym u.p.e.a. jest egzekucja z rachunku bankowego, którą zastosowano w sprawie, a w jej ramach dokonano zajęcia wierzytelności z rachunku bankowego należącego do Skarżącej. Zajęcie okazało się skuteczne, jednakże na poczet wspomnianych zaległości do dnia wydania postanowienia bank przekazał łącznie (...) zł. (co stanowi jedynie (...) % należności głównej). Nadto ostatni wpływ z tego tytułu w kwocie (...),- zł odnotowano w dniu (...) grudnia 2009 r. Z uwagi na nieskuteczność zastosowanego środka egzekucyjnego koniecznym było zastosowanie kolejnego środka egzekucyjnego celem zabezpieczenia spłaty zadłużenia i dokonanie czynności egzekucyjnych w myśl art.7 u.p.e.a., który zezwala na wykorzystywanie i zastosowanie wielu środków egzekucyjnych, jeżeli mogą one doprowadzić do wyegzekwowania powstałych zaległości. Mając to na względzie w dniu (...) maja 2010 r. dokonano zajęcia ruchomości należącej do Skarżącej w postaci samochodu dostawczego marki (...) nr rej. (...). Czynności tej Skarżąca nie zaskarżyła ani też nie zakwestionowała w inny sposób, również osoba trzecia nie wniosła żądania o wyłączenie spod egzekucji rzeczy lub prawa majątkowego i nie udokumentowała przez powołanie się na dowody, iż zajęta ruchomość stanowi jej własność.