Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 14 lipca 2011 r., sygn. II SA/Ol 373/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Adam Matuszak ( spr.) Sędziowie Sędzia WSA Marzenna Glabas Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk Protokolant st. sekretarz sądowy Jakub Borowski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 14 lipca 2011r. sprawy ze skargi S. K. na decyzję Kierownika Urzędu z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją Kierownika Urzędu z dnia "[...]" odmówiono S. K. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w ustawie o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich. W uzasadnieniu podano, iż w myśl art. 2 pkt 2 lit. "a" ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich represją jest deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego, w jego granicach sprzed 1 września 1939 r. na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945. Podniesiono, iż przepis ten podlegał ocenie Trybunału Konstytucyjnego, który wyrokiem z dnia 16 grudnia 2009 r. stwierdził niezgodność art. 2 pkt 2 powołanej wyżej ustawy z Konstytucją RP w zakresie, w jakim pomija przesłankę deportacji (wywiezienia) do pracy przymusowej w granicach przedwojennego państwa polskiego. Powołując się na uzasadnienie orzeczenia Trybunału wskazano, iż niezbędnym warunkiem uzyskania prawa do świadczenia pieniężnego określonego w powoływanej ustawie jest udowodnienie wysiedlenia do pracy przymusowej i wykonywanie jej na tym wysiedleniu, co najmniej przez okres 6 miesięcy. W związku z powyższym nie każda praca przymusowa w okresie okupacji uprawnia do przyznania przedmiotowego świadczenia pieniężnego. Ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż wnioskodawca w okresie okupacji wykonywał pracę przymusową w miejscowości "[...]" w niewielkiej odległości od swojego miejsca zamieszkania. W związku z tym uznano, iż praca ta nie przybrała formy, o której mówi Trybunał Konstytucyjny w powołanym wyroku, tzn. nie była połączona z wysiedleniem (przymusową zmianą miejsca pobytu) i "wyrwaniem" z dotychczasowego środowiska.