Wyrok WSA w Warszawie z dnia 20 czerwca 2011 r., sygn. III SA/Wa 2926/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Sylwester Golec, Sędzia WSA Grażyna Nasierowska, Protokolant st. sekr. sąd. Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi E. H. na interpretację indywidualną Ministra Finansów z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych 1) uchyla zaskarżoną interpretację indywidualną, 2) stwierdza, że uchylona interpretacja indywidualna nie może być wykonana w całości, 3) zasądza od Ministra Finansów na rzecz E. H. kwotę 440 zł (słownie: czterysta czterdzieści złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

(ilekroć w niniejszym uzasadnieniu przepis prawa powołany zostanie bez wskazania aktu prawnego, z jakiego pochodzi, będzie to przepis ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych; Dz.U. z 2000 r. Nr 14 poz. 176 z późn. zm., w brzmieniu obowiązującym w 2008 r.Na określenie tej ustawy będzie również używany skrót "u.p.d.o.f.").

W oparciu o akta sprawy Sąd ustalił, że Skarżąca - E. H., 17 maja 2010 r. złożyła wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych.

Przedstawiła następujący stan faktyczny: od 1988 r. Skarżąca była posiadaczem samoistnym, a w jej ocenie także właścicielem zabudowanej nieruchomości, położonej w W.. W latach 1988-2003 użytkowała grunt na podstawie umowy dzierżawy. Od 1988 r. przez 20 lat płaciła podatek od nieruchomości. Nieruchomość zabudowała z własnych środków finansowych, na gruncie należącym do Skarbu Państwa. Budynek oddano do użytku na podstawie decyzji z [...] lutego 1991 r. W latach 1991-2008 Skarżąca w budynku tym prowadziła działalność gospodarczą (zakład cukierniczy). Zaprzestała jej prowadzenia 13 listopada 2008 r. Budynek nie figurował w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Nie był też amortyzowany. W 1997 r. Gmina M. przekazała nieruchomość Spółdzielni Mieszkaniowej "A." ("SM"). Prawomocnym wyrokiem z 12 października 2006 r. sygn. akt [...] Sąd Okręgowy unieważnił akt notarialny zawarty między Gminą M. a SM, uznając prawo Skarżącej do nieruchomości. Na podstawie tego wyroku Skarżąca odzyskała nieruchomość, a na jej rzecz ustanowiono prawo użytkowania wieczystego gruntu, na którym wybudowała budynek. Wyrokiem z 26 sierpnia 2009 r. sygn. akt I Cz 37/09 Sąd Najwyższy wyrok Sądu Okręgowego uznał za słuszny.