Wyrok WSA w Opolu z dnia 14 czerwca 2011 r., sygn. II SA/Op 117/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Daria Sachanbińska Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Bogusz Sędzia WSA Ewa Janowska - spr. Protokolant Sekretarz sądowy Mariola Górska po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 czerwca 2011 r. sprawy ze skargi U. P. na decyzję Opolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Opolu z dnia [...] nr [...] w przedmiocie choroby zawodowej 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Strzelcach Opolskich, z dnia [...], nr [...], 2) określa, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości.

Uzasadnienie

Przedmiot zaskarżenia stanowi decyzja Opolskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z [...], nr [...], podjęta na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 K.p.a., po rozpatrzeniu odwołania U. P. od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Strzelcach Opolskich z dnia [...], nr [...], o niestwierdzeniu choroby zawodowej - zatrucia ostrego lub przewlekłego lub ich następstw wywołanych przez substancje chemiczne - uchylająca zaskarżoną decyzję w całości i umarzająca postępowanie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu zaskarżonej decyzji organ odwoławczy wskazał, że U. P. wniosła do Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Strzelcach Opolskich "zgłoszenie choroby zawodowej" pod postacią leukopenii. Podał, że w ślad za wnioskiem strony organ I instancji wszczął postępowanie administracyjne dotyczące wydania decyzji w przedmiocie choroby zawodowej, pomimo, że w tej sprawie prowadził w 1998 roku postępowanie, zakończone wydaniem ostatecznej decyzji w dniu 28 maja 1998 r., nr [...], wówczas przez Terenowego Inspektora Sanitarnego w Strzelcach Opolskich, o niestwierdzeniu u U. P. choroby zawodowej, wymienionej pod poz. 1 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z 18 listopada 1983 r. w sprawie chorób zawodowych, tj. "zatrucia ostre i przewlekłe substancjami chemicznymi oraz następstwa tych zatruć". Przyczyną niestwierdzenia choroby zawodowej w 1998 r. był brak związku przyczynowo-skutkowego, rozpoznanej u strony leukopenii z warunkami pracy. Decyzję podjęto po uprzednim przeprowadzeniu badań w Poradni Chorób Zawodowych w K. i Instytucie Medycyny Pracy w S. Natomiast, w wyniku wszczętego w dniu 12 listopada 2010 r. postępowania administracyjnego Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny w Strzelcach Opolskich uznał, że istnieją fakty, które nie były znane organowi i jednostkom orzeczniczym przed wydaniem decyzji o niestwierdzeniu choroby zawodowej w 1998 r., wskazując na inny okres narażenia zawodowego oraz nieuwzględnienie w ocenie narażenia zawodowego wpływu kleju Butapren. Dlatego, biorąc pod uwagę powyższe okoliczności organ I instancji skierował U. P. do Wojewódzkiego Ośrodka Medycyny Pracy w O. z siedzibą w K. na badania w celu rozpoznania choroby zawodowej. Wymieniona jednostka orzecznicza, pismem z dnia 13 września 2010 r., bez przeprowadzania badań, poinformowała organ, że brak jest podstaw do ponownego rozpatrywania wniosku w kwestii choroby zawodowej u strony, pod postacią zatrucia ostrego lub przewlekłego lub jego następstwa wywołane przez substancje chemiczne. Dodając, że kwestia choroby zawodowej była już rozpatrywana przez tę jednostkę orzeczniczą w 1997 r., a klej Butapren nie wykazuje wpływu na układ krwiotwórczy, jak również brak jest wpływu przebytego narażenia zawodowego na inne schorzenia, które pojawiły się u U. P. Wyjaśniono ponadto, że w 1992 r. pacjentka była hospitalizowana z wyraźną niedokrwistością z niedoboru żelaza, a od marca 1997 r. stwierdzono okresową leukopenię. W mielogramie punktu szpiku oprócz wyraźnego obniżenia ilości elementów morfotycznych czerwonokrwinkowych, wykazano obecność zmian zwyrodnieniowych w wielu elementach układu białokrwinkowego. Przy podwyższonych immunoglobulinach w klasie IgG zasugerowano początkową postać kolagenozy, choroby układowej, którą po latach (w 2002 r.) zdiagnozowano jako toczeń rumieniowaty trzewny SLE oraz autoimmunologiczną chorobę tarczycy. Nadto Wojewódzki Ośrodek Medycyny Pracy w K. uznał, że U. P. nie pracuje w domniemanym narażeniu na substancje uszkadzające układ krwiotwórczy, a więc zmian w tym układzie nie należy wiązać z narażeniem zawodowym. Zatem, brak jest podstaw do uwzględnienia wniosku w kwestii choroby zawodowej w postaci zatrucia ostrego albo przewlekłego lub jego następstwa wywołanego przez substancje chemiczne, wymienionej w pozycji załącznika nr 1 do rozporządzenia Rady Ministrów z 30 czerwca 2009 r.