Wyrok WSA w Warszawie z dnia 11 maja 2011 r., sygn. IV SA/Wa 408/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jakub Linkowski, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Małaszewska-Litwiniec (spr.) Sędzia WSA Wanda Zielińska-Baran, Protokolant sekr. sąd. Agnieszka Olszewska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 11 maja 2011 r. sprawy ze skargi Z. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] stycznia 2011 r. nr [...] w przedmiocie wymeldowania 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się niniejszego wyroku; 3. zasądza od Wojewody [...] na rzecz skarżącego Z. K. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

IV SA/Wa 408/11

UZASADNIENIE

Zaskarżoną do Sądu Administracyjnego decyzją z dnia [...].01.2011 r. Wojewoda [...] ponownie utrzymał w mocy decyzję Burmistrza Miasta M. z dnia [...].02.2010 r., orzekającą o wymeldowaniu Z. K. z pobytu stałego w budynku położonym w miejscowości W. pod numerem [...], gm. M..

Uprzednia decyzja Wojewody, utrzymująca w mocy decyzję Burmistrza Miasta M. z dnia [...].02.2010 r., uchylona została przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 27.07.2010 r., sygn. akt IV SA/Wa 778/10. Wojewódzki Sąd Administracyjny stwierdził wówczas, że w rozpatrywanej sprawie nie budzi wątpliwości ustalenie organu, iż skarżący opuścił miejsce stałego zameldowania. Na podstawie zebranego w sprawie materiału dowodowego organ ustalił, iż skarżący w listopadzie 2008 r. opuścił miejsce pobytu stałego i od tego czasu w nim nie zamieszkuje. Fakt ten potwierdziły przesłuchane w charakterze świadków G. Z. i C. Z. oraz wnioskodawczyni - M. K., wyniki kontroli meldunkowej, a także sam skarżący, który w toku postępowania oświadczył, iż przedmiotowy budynek opuścił.

WSA we wskazanym prawomocnym wyroku uznał natomiast za sporną ocenę charakteru tego opuszczenia, wyrażając wątpliwość, czy było ono dobrowolne i trwałe. Sąd przytoczył ustalenia organów orzekających, iż wymeldowany skarżący od listopada 2008 r. nie podejmował żadnych kroków mających na celu powrót do mieszkania, nie nocuje w tym mieszkaniu, nie ma do niego swobodnego i niezależnego dostępu, nie posiada tam też jakichkolwiek rzeczy osobistych, bo te zabrał ze sobą opuszczając mieszkanie. Sąd podkreślił, że wskazane ustalenia skutkowały stanowiskiem organów, iż skarżący opuścił przedmiotowy lokal w sposób dobrowolny i trwały. W ocenie Sądu wówczas orzekającego, zgromadzony w sprawie materiał dowodowy nie pozwalał jednak na jednoznaczne stwierdzenie, że w niniejszej sprawie rzeczywiście zostały spełnione przesłanki uzasadniające wymeldowanie skarżącego. Ocena organu, iż opuszczenie mieszkania przez Z. K. było dobrowolne i trwałe wzbudziło wątpliwości Sądu. WSA stwierdził wówczas, że organy nie wyjaśniły, ani nie ustosunkowały się w jakikolwiek