Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 maja 2011 r., sygn. III SA/Wa 2568/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Maciej Kurasz, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Golat, Sędzia WSA Jerzy Płusa (sprawozdawca), Protokolant referent stażysta Marika Krawczyńska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2011 r. sprawy ze skargi J. S. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie określenia kwoty zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych za 2006 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik Urzędu Skarbowego W. po przeprowadzonym postępowaniu podatkowym, wszczętym w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości w złożonym przez małżonków M. S. i J. S. - Skarżącego w niniejszej sprawie, zeznaniu rocznym PIT-37, decyzją z dnia [...] lutego 2010 r. określił Skarżącemu zobowiązanie podatkowe w podatku dochodowym za 2006 r. Zdaniem organu podatkowego, małżonkom nie przysługiwało prawo wspólnego opodatkowania dochodów, gdyż w myśl przepisów obowiązujących w 2006 r., taki sposób opodatkowania nie ma zastosowania w sytuacji, gdy chociażby do jednego z małżonków w roku podatkowym ma zastosowanie art. 30c ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2000 r. Nr 14, poz. 176, z późn. zm.) - powoływanej dalej jako "u.p.d.o.f."

W odwołaniu od powyższej decyzji Skarżący wskazał na naruszenie następujących przepisów:

1) art. 6 ust. 2 u.p.d.o.f., poprzez bezpodstawną odmowę prawa do opodatkowania w 2006 r. dochodu wspólnie z małżonkiem;

2) art. 9a ust. 2 i 4 w związku z art. 30c u.p.d.o.f., poprzez nieuprawnione przyjęcie, że do Skarżącego ma zastosowanie art. 30c u.p.d.o.f., pomimo braku źródła przychodów właściwego do zastosowania stawki liniowej;

3) art. 21 § 3 Ordynacji podatkowej, poprzez nieuzasadnione określenie kwoty zobowiązania podatkowego w podatku dochodowym od osób fizycznych;

4) art. 210 § 4 Ordynacji podatkowej, poprzez niewykazanie przyczyn, dla których odmówiono wiarygodności niektórym przedstawionym dowodom;