Postanowienie WSA w Olsztynie z dnia 10 maja 2011 r., sygn. II SAB/Ol 91/10

Olsztyn, dnia 10 maja 2011r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński Sędziowie Sędzia WSA Wiesława Pierechod (spr.) Sędzia WSA Zofia Skrzynecka po rozpoznaniu w dniu 10 maja 2011r. w Olsztynie na posiedzeniu niejawnym wniosku o wyłączenie sędziów Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie - sędziego NSA "[...]" i sędziów WSA: "[...]" oraz referendarzy sądowych "[...]" w sprawie ze skargi A. Z. na bezczynność Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 27 sierpnia 2010r. w sprawie orzeczenia dyscyplinarnego postanawia: oddalić wniosek o wyłączenie sędziów i referendarzy sądowych. WSA/post.1 - sentencja postanowienia

Uzasadnienie

A. Z. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie skargę na bezczynność Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w przedmiocie rozpoznania wniosku z dnia 27 sierpnia 2010r. w sprawie orzeczenia dyscyplinarnego.

W dniu 27 kwietnia 2011r. wpłynął do Sądu wniosek skarżącego o wyłączenie w sprawie sędziów Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie: sędziego NSA "[...]" oraz sędziów WSA "[...]", a także referendarzy sądowych "[...]". Powołując przepis art. 19 oraz art. 18 § 1 pkt 6a w zw. z art. 183 § 2 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), dalej jako p.p.s.a., strona wskazała, że istnieje uzasadniona wątpliwość co do bezstronności sędziów i referendarzy sądowych, którzy brali udział w prowadzonych uprzednio postępowaniach w jej sprawach. Podniosła, że wielokrotnie występowała o wyłączenie wymienionych sędziów od rozpoznawania jej spraw, jednakże złożone w tym zakresie wnioski zostały oddalone. W jej ocenie, argumentem przesądzającym o zasadności wniosku jest podejmowanie przez orzekających decyzji pod wpływem czynników irracjonalnych, przez które strona rozumie uleganie wpływom na psychikę wywołanym zachowaniem stron postępowania, jak również uleganie uprzedzeniom, niechęci, gniewu i sympatii. Skarżący zakwestionował również nagminne w jego ocenie posługiwanie się przez sądy argumentacją odwołującą się do tezy postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 25 sierpnia 1971r., sygn. akt I CZ 121/71, które zostało wydane 40 lat temu, a zatem uległo zdezaktualizowaniu.