Wyszukaj po identyfikatorze keyboard_arrow_down
Wyszukiwanie po identyfikatorze Zamknij close
ZAMKNIJ close
account_circle Jesteś zalogowany jako:
ZAMKNIJ close
Powiadomienia
keyboard_arrow_up keyboard_arrow_down znajdź
removeA addA insert_drive_fileWEksportuj printDrukuj assignment add Do schowka
insert_drive_file

Orzeczenie

Wyrok WSA w Łodzi z dnia 20 maja 2011 r., sygn. II SA/Łd 329/11

 

Dnia 20 maja 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień (spr.) Sędzia WSA Renata Kubot-Szustowska Protokolant asystent sędziego Agnieszka Gortych-Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 maja 2011 roku sprawy ze skargi M. B. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...]; 2. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz skarżącego M. B. kwotę 100 (sto) złotych tytułem kosztów postępowania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. nr 87, poz. 395 ze zm.) w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009r., sygn. akt K 49/07 (Dz.U. z dnia 23 grudnia 2009r., nr 220, poz. 1734) Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił przyznania M. B. uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w powołanej ustawie.

W uzasadnieniu organ administracji stwierdził, że ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, iż strona w okresie okupacji wykonywała pracę przymusową w pobliżu stałego miejsca zamieszkania. Praca ta nie przybrała zatem szczególnie dotkliwej formy, o której mówi Trybunał Konstytucyjny we wskazanym wyroku, tzn. nie była połączona z wysiedleniem i "wyrwaniem" z dotychczasowego środowiska.

We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy M. B. podniósł iż wysiedlenie, tj. przymusowa zmiana miejsc pobytu (kilkakrotna) przybrało szczególnie dotkliwą formę i było połączone ze zmianą środowisk. Z miejsca stałego pobytu (wieś N.) wraz z rodziną został wysiedlony ze względu na jego położenie w rejonie założonego przez Niemców poligonu. Z tej przyczyny brak było możliwości powrotu do własnego gospodarstwa. Za przekroczenie granicy poligonu groziła kara śmierci. Wysiedlenie trwało od marca 1941r. do stycznia 1945r. Skonfiskowano inwentarz żywy, a gospodarstwo i wyposażenie mieszkań zostało zdewastowane, zniszczone.

Zobacz także
close POTRZEBUJESZ POMOCY?
Konsultanci pracują od poniedziałku do piątku w godzinach 8:00 - 17:00