Wyrok WSA w Łodzi z dnia 10 maja 2011 r., sygn. II SA/Łd 90/11

Dnia 10 maja 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA: Arkadiusz Blewązka Sędziowie Sędzia WSA: Barbara Rymaszewska Sędzia WSA: Joanna Sekunda - Lenczewska (spr.) Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Orzechowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 maja 2011 roku przy udziale --- sprawy ze skargi K. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji ostatecznej dotyczącej odmowy przyznania uprawnień kombatanckich 1. oddala skargę; 2. przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokat A. G. prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. [...] kwotę 295,20 (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) złotych obejmującą podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] roku Nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na podstawie art. 1-4 ustawy z dnia 24 stycznia 1991r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. z 2002r., Nr 42, poz. 371) oraz art. 154 §1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm.) odmówił K. K. uchylenia decyzji własnej z dnia [...]r.

W uzasadnieniu decyzji Kierownik wyjaśnił, iż pierwszy wniosek w przyznanie uprawnień kombatanckich strona złożyła w 2007 roku i po przeprowadzeniu postępowania organ w dniu [...]r. wydał decyzję odmawiającą przyznania wnioskowanego uprawnienia, decyzja ta utrzymana została w mocy przez organ II instancji. We wrześniu 2010 roku strona ponownie wnioskowała o przyznanie uprawnień kombatanckich, na wezwanie organu sprecyzowała, iż żąda wzruszenia decyzji ostatecznej w trybie art. 154 §1 k.p.a. Kierownik wskazał, przywołując brzmienie art.16 i art. 154 §1 k.p.a., iż aby wzruszyć przedmiotową decyzję konieczne jest wystąpienie dwu przesłanek, po pierwsze musi to być decyzja ostateczna, która nie tworzy praw nabytych dla żadnej ze stron postępowania, po wtóre za wzruszeniem tej decyzji muszą przemawiać względy interesu społecznego lub słuszny interes strony. W ocenie organu nie budzi zastrzeżeń, iż decyzja, o której wzruszenie wnioskuje strona, jest decyzją ostateczną, niemniej jednak nie została spełniona druga z przesłanek. Kierownik stanął na stanowisku, iż strona ponownie składając wniosek o przyznanie uprawnień kombatanckich podniosła okoliczność udziału w strajkach w Ł. w 1971 roku oraz w U. w 1976 roku. Organ mając na względzie unormowanie przepisów art. 1-4 ustawy o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego, nie znalazł możliwości subsumcji tych okoliczności faktycznych do określonych norm prawnych, zaś ustawodawca przewidział przyznanie uprawnienia wyłącznie za udział w powstaniu poznańskim w 1956 roku oraz strajkach na wybrzeżu w 1970 roku, przy czym nawet te okoliczności są ograniczone dodatkowymi przesłankami jak śmierć lub uszczerbek na zdrowiu. Reasumując Kierownik podniósł, iż w niniejszej sprawie nie zachodzą przesłanki uzasadniające wzruszenie ostatecznej decyzji z dnia [...]r.