Wyrok WSA w Gliwicach z dnia 17 maja 2011 r., sygn. IV SA/Gl 707/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gliwicach w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia NSA Tadeusz Michalik Sędziowie Sędzia NSA Adam Mikusiński Sędzia WSA Edyta Żarkiewicz-Kunicka (spr.) Protokolant Paulina Kowalczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 maja 2011 r. sprawy ze skargi M. B. na decyzję Kierownika Urzędu d/s Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87, poz. 395 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o świadczeniu pieniężnym, odmówił przyznania M.B. uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w wymienionej ustawie. W uzasadnieniu wskazał, że zgodnie z art. 2 pkt 2 lit. a ustawy o świadczeniu pieniężnym, represją jest deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego, w jego granicach sprzed 1 września 1939 r. na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-45. Następnie podniósł, że wyrokiem z dnia 16 grudnia 2009 r. (sygn. akt K 49/07, Dz. U. Nr 220 z 2009 r. poz. 1734 ) Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność art. 2 pkt 2 wymienionej wyżej ustawy, w zakresie, w jakim pomija przesłankę deportacji (wywiezienia) do pracy przymusowej w granicach przedwojennego państwa polskiego z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Jednocześnie Trybunał Konstytucyjny stwierdził, iż nie ma zastrzeżeń co do samej zasady, aby świadczenia otrzymywały tylko te osoby, wobec których obowiązek pracy przymusowej przybierał szczególnie dotkliwą formę tzn. był połączony z wysiedleniem (przymusową zmianą miejsca pobytu) i wyrwaniem z dotychczasowego środowiska. W końcowej części uzasadnienia organ stwierdził, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, iż strona w okresie okupacji wykonywała pracę przymusową w pobliżu stałego miejsca zamieszkania. Praca ta nie miała zatem szczególnie dotkliwej formy określonej w cytowanym wyżej wyroku Trybunału Konstytucyjnego, tzn. nie była połączona z wysiedleniem i wyrwaniem z dotychczasowego środowiska.