Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 30 maja 2011 r., sygn. II SA/Bd 285/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Grażyna Malinowska-Wasik po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w Wydziale II w dniu 30 maja 2011 r. sprawy ze skargi W. Sz. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...]lutego 2011 r. Nr [...] w przedmiocie świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W., działając na podstawie art. 1 ust. 1 i art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. z 1996 r., Nr 87, poz. 395 ze zm., dalej powoływanej jako ustawa o świadczeniu pieniężnym) odmówił przyznania W. Sz. uprawnienia do świadczenia pieniężnego, określonego we wskazanej ustawie, z uwagi na niekompletność przedłożonych przez stronę dokumentów, mających potwierdzać rodzaj i okres wskazywanych przez nią represji.

Nie zgadzając się ze w/w decyzją, W. Sz. zwróciła się do organu z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy, w którym wskazała że w czerwcu 1941 r. Trzecia Rzesza zajęła tereny, na których znajdowało się gospodarstwo rolne jej rodziców, tj. miejscowość jej urodzenia - Ostapkowce (ówczesna Polska, dzisiejsza Ukraina) oraz, że od tego czasu jej rodzice zmuszeni zostali do pracy na rzecz okupanta w zagarniętych przez nich gospodarstwach Polaków, w tym i gospodarstwa jej rodziców. Odwołująca wskazała, że urodziła się w czasie okupacji (27 lipca 1943 r.) i, że w związku z tym matka zabierała ją z sobą do pracy, którą zmuszona była wykonywać w gospodarstwie pod zarządem niemieckim. Zaznaczyła także, że mimo prześladowań i pracy na rzecz okupanta mieszkała z rodziną w Ostapkowcach do początku maja 1944 r., kiedy to Niemcy spalili ich gospodarstwo, i następnie deportowali ich do miejscowości Szczepanowo, powiat Brzesko, województwo Kraków. Podkreślając ciężkie warunki życia i pracy przymusowej w miejscu urodzenia (Ostapkowce) i miejscu deportacji (Szepanowo), W. Sz. zakwestionowała nie uwzględnienie przez organ okresu wykonywania przez jej rodziców pracy przymusowej na rzecz okupanta.