Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 11 kwietnia 2011 r., sygn. I SA/Wr 137/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anetta Chołuj (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia NSA Halina Betta, Sędzia WSA Marta Semiczek, Protokolant Edyta Luniak, po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 30 marca 2011 r. sprawy ze skargi A Sp. z o.o. w P. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] października 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych oddala skargę.

Uzasadnienie

Jak wynika z akt sprawy w dniu 6 października 2004 r. A Sp. z o.o. w P. - zwana dalej Skarżącą lub Spółką - uchwałą w formie aktu notarialnego podwyższyło kapitał zakładowy poprzez wniesienie aportu w postaci wierzytelności o kwotę 8.644.500 zł. Od powyższej umowy spółki notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 43.148,70 zł. Następnie na podstawie uchwały z dnia 18 października 2004 r. w sprawie uzupełnienia uchwały z dnia 6 października 2004 r. doszło do podwyższenia kapitału zakładowego z kwoty 14.644.500 zł do kwoty 65.644.500 zł poprzez utworzenie 102.000 nowych udziałów. Nowe udziały zostały objęte przez dotychczasowego wspólnika B . z siedzibą w W. B. w zamian za aport w postaci gotówki. Podwyższenie kapitału zakładowego nastąpiło o kwotę 51.000.000 zł, od której notariusz pobrał podatek od czynności cywilnoprawnych w kwocie 254.925,70 zł. Łączna kwota pobranego podatku na podstawie wymienionych uchwał wyniosła 298.074,40 zł.

Wnioskiem z dnia 22 grudnia 2009 r. Spółka wystąpiła o stwierdzenie nadpłaty w podatku od czynności cywilnoprawnych w kwocie 298.074,40 zł. W złożonym wniosku podniosła, iż notariusz jako płatnik podatku od czynności cywilnoprawnych, od podwyższenia kapitału zakładowego, pobrał podatek bezpodstawnie, ponieważ przepisy art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. k, ust. 2, ust. 3 pkt 2 oraz art. 6 ust. 1 pkt 8 lit. b ustawy z dnia 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2000 r. nr 86, poz. 959 ze zm.) zwana dalej "u.p.c.c." należy uznać za niezgodne z przepisami prawa wspólnotowego, a mianowicie z przepisami art. 7 ust. 1 Dyrektywy Rady z dnia 17 lipca 1969 r. dotyczącej podatków pośrednich od gromadzenia kapitału (69/335/EWG), zwana dalej Dyrektywą 69/335/EWG, obowiązującym w momencie podwyższenia kapitału, w związku z czym zapłacony podatek stanowi nadpłatę na podstawie art. 75 § 1 i 2 pkt 1 lit. c oraz art. 72 § 1 pkt 1 i § 2 Ordynacji podatkowej.