Wyrok WSA w Warszawie z dnia 4 kwietnia 2011 r., sygn. IV SA/Wa 242/11

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Alina Balicka, Sędziowie Sędzia WSA Marta Laskowska-Pietrzak, Sędzia WSA Jakub Linkowski (spr.), Protokolant st. ref. Marcin Lesner, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi K. M. na postanowienie Ministra Środowiska z dnia [...] listopada 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy uzgodnienia projektu decyzji o warunkach zabudowy - oddala skargę -

Uzasadnienie

IV SA/Wa 242/11

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia [...] września 2010 r. Dyrektor [...] Parku Narodowego nie uzgodnił projektu decyzji o ustaleniu warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie drugiego budynku mieszkalnego jednorodzinnego na działce ew. nr [...] wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną, położonej przy ul. [...] w D. w gminie L.

Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła K. M. wskazując, że planowana inwestycja to nieduży, w pełni ekologiczny domek położony ok. 60 metrów od granicy [...] Parku Narodowego i ok. 100 metrów od szosy. W okolicy stoi wiele budynków oddalonych od granicy parku narodowego zaledwie o kilka metrów, posadowionych na działkach o powierzchni 500 m2. W ocenie żalącej się obszar ochrony ścisłej [...] znajduje się w odległości 4-5 km od jej działki, stąd planowana inwestycja nie będzie na niego negatywnie oddziaływała.

Minister Środowiska postanowieniem z dnia [...] listopada 2010 r. utrzymał w mocy postanowienie organu pierwszej instancji.

W uzasadnieniu wskazano, że stanowiąca teren inwestycji działka ew. nr [...] w D. przy ul. [...] znajduje się na terenie otuliny [...] Parku Narodowego.

Organ podniósł, że zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody (t. j.: Dz. U. z 2009 r. nr 151, poz. 1220 ze zm.), zwanej dalej "u. o. p.", na obszarach graniczących z parkiem narodowym wyznacza się otulinę, która stosownie do art. 5 pkt 14 u. o. p. jest strefą ochronną graniczącą z formą ochrony przyrody i wyznaczoną indywidualnie dla formy ochrony przyrody w celu zabezpieczenia przed zagrożeniami zewnętrznymi wynikającymi z działalności człowieka. Zgodnie z art. 5 pkt 29 u. o. p. za zagrożenie zewnętrzne uznaje się czynnik mogący wywołać niekorzystne zmiany cech fizycznych, chemicznych lub biologicznych zasobów, tworów i składników chronionej przyrody, walorów krajobrazowych oraz przebiegu procesów przyrodniczych, wynikający z przyczyn naturalnych lub z działalności człowieka, mający swe źródło poza granicami obszarów lub obiektów podlegających ochronie prawnej.