Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 7 kwietnia 2011 r., sygn. IV SA/Po 968/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Maciej Dybowski Sędziowie WSA Bożena Popowska WSA Anna Jarosz (spr.) Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 07 kwietnia 2011 r. sprawy ze skargi S. O. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] marca 2010 r. nr [...]

Uzasadnienie

Dnia [...] lutego 2010 r. do Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych wpłynął wniosek S. O. o przyznanie świadczenia pieniężnego na podstawie ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. Nr 87 poz. 395, dalej ustawa o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym).

Decyzją z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów, na podstawie ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt K 49/07 (Dz. U. Nr 220 poz. 1734) odmówił wnioskodawcy przyznania świadczenia pieniężnego. Uzasadniając wskazał, że pojęcie represji zawarte jest w przepisie art. 2 pkt 2 lit. "a" ustawy o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym. Zgodnie z tym przepisem represją jest deportacja (wywiezienie) do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego, w jego granicach sprzed 1 września 1939 r. na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945. Przepis ten podlegał ocenie w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym, który wyrokiem z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt K 49/07 stwierdził niezgodność przepisu art. 2 pkt 2 ww. ustawy z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej w zakresie, w jakim pomija przesłankę deportacji (wywiezienia) do pracy przymusowej w granicach przedwojennego państwa polskiego. Uzasadniając wyrok Trybunał Konstytucyjny wskazał, że "nie ma (...) zastrzeżeń co do samej zasady, aby świadczenia otrzymywały tylko te osoby, wobec których obowiązek pracy przymusowej podczas II wojny światowej i tuż po jej zakończeniu przybierał szczególnie dotkliwą formę tzn. był połączony z wysiedleniem (przymusową zmianą miejsca pobytu) i "wyrwaniem" z dotychczasowego środowiska ".