Wyrok WSA w Krakowie z dnia 19 kwietnia 2011 r., sygn. I SA/Kr 233/11

Sygn. akt I SA/Kr 233/11 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 19 kwietnia 2011 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Stanisław Grzeszek (spr.), Sędzia: WSA Paweł Dąbek, Sędzia: WSA Maja Chodacka, Protokolant: Aleksandra Osipowicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2011 r., sprawy ze skarg L. G. i P. G., na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego, z dnia 7 grudnia 2010 r. Nr [...],, [...],, [...],, w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji w sprawie ustalenia podatku od nieruchomości za 2008, 2009 i 2010 rok - skargi oddala

Uzasadnienie

Decyzjami z 31 stycznia 2008r. nr [...], 29 stycznia 2009r. nr [...], 29 stycznia 2010r. nr [...] Prezydent Miasta O. ustalił L. G. i P. G. podatek od nieruchomości za 2008r. w kwocie 646,00 zł, za 2009r. w kwocie 674,00 zł i za 2010r. w kwocie 687,00 zł od części budynku mieszkalnego (lokalu mieszkalnego o powierzchni 39,4 m2) zajętego na prowadzenie działalności gospodarczej oraz gruntów pozostałych (terenów mieszkaniowych) o powierzchni 14,24 m2.

W decyzjach organ wskazał, że wysokość podatku od nieruchomości za w/w lata podatkowe ustalono na podstawie danych z ewidencji gruntów i budynków Starostwa Powiatowego w Oświęcimiu oraz złożonej przez podatników informacji w sprawie podatku od nieruchomości, przy zastosowaniu stawek podatkowych określonych kolejno uchwałami Rady Miasta Oświęcim nr XVIII/162/07 z dnia 24 października 2007r., nr XXXVII/363/08 z dnia 29 października 2008r. oraz nr LVIII/622/09 z dnia 28 października 2009r.

Wnioskami z dnia 14 kwietnia 2010r. podatnicy zwrócili się do Samorządowego Kolegium Odwoławczego o stwierdzenie na podstawie art. 247 § 1 pkt 3 Ordynacji podatkowej nieważności wymienionych wyżej decyzji Prezydenta Miasta O. w sprawie wymiaru podatku od nieruchomości za lata 2008 - 2010 zarzucając organowi pierwszej instancji wydanie ich z rażącym naruszeniem prawa, a mianowicie art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 12 stycznia 1991r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz. U. 2006r., Nr 121, poz. 844 ze zm., powoływanej dalej jako "u.p.o.l."). Wiążąc treść powołanego przepisu prawa materialnego dodatkowo z art. 2 ust. 1 pkt 2 oraz art. 1a ust. 1 pkt 3 u.p.o.l. podatnicy zakwestionowali zastosowanie dla lokalu mieszkalnego o powierzchni 39,4 m2 stawki właściwej dla budynków mieszkalnych lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej zamiast niższej, właściwej dla budynków mieszkalnych.