Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 marca 2011 r., sygn. II SA/Wr 444/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Halina Kremis (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Alicja Palus Sędzia NSA Julia Szczygielska Protokolant: Asystent sędziego Katarzyna Grott po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 24 lutego 2011 r. sprawy ze skargi P. D. i D. Z. na uchwałę Rady Miejskiej W. z dnia 9 lipca 2009 r. Nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla węzła O. I. i A.S. oraz terenów przyległych we W. I. stwierdza nieważność uchwały Rady Miejskiej W. z dnia 9 lipca 2009 r. Nr [...]); II. orzeka, że zaskarżona uchwała nie podlega wykonaniu; III. zasądza od strony przeciwnej na rzecz P. D. i D. Z. po 300 zł (słownie: trzysta złotych) tytułem zwrotu poniesionych kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa P.D. i D.Z. wnieśli skargę na uchwałę Rady Miejskiej W. z dnia 9 lipca 2009 r. (nr [...]) w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla węzła O.I. i A.S. oraz terenów przyległych we W. wnosząc o zmianę kategoryzacji i przeznaczenia drogi wewnętrznej (kdw) na drogę publiczną 3KD-Z2. W skargach wskazano między innymi, że zaskarżeniu podlega paragraf 14 ust. 4 pkt 4 i 5 uchwały, w którym zapisano, że "dojazd do terenu dopuszcza się wyłącznie nowo wybudowanym odcinkiem drogi 3KD-Z/2 przez tereny 1AG/3 i 3KD-Z1 oraz od terenu 3KD-Z/1, z zastrzeżeniem pkt 6. P.D. w swej skardze (i piśmie) podniósł, między innymi, że zawarte w uchwale unormowania pozbawiają go dotychczasowego dostępu do drogi publicznej, pogarszając tym samym sytuację prawną działki a także obligują go do ponoszenia kosztów utrzymania nowopowstałej drogi wewnętrznej. W swojej skardze, z kolei D.Z., podnosząc podobne argumenty zwróciła także uwagę na istotną, jej zdaniem, okoliczność, że planista gminny z pogwałceniem Konstytucji, nie zachował gwarancji własności nieruchomości. Na rozprawie w oświadczeniu dodała, że jej własnością pozostała już tylko działka, mająca stanowić część drogi wewnętrznej, a w związku z tym nie ma interesu ani prawnego, ani faktycznego aby wyrazić zgodę na wybudowanie tej drogi.