Wyrok WSA w Lublinie z dnia 10 marca 2011 r., sygn. III SA/Lu 422/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jerzy Drwal (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Ewa Ibrom,, Sędzia NSA Jerzy Marcinowski, Protokolant Asystent sędziego Adam Traczyk, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 10 marca 2011 r. sprawy ze skargi J. M. na decyzję Wojewody z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...] w przedmiocie anulowania czynności materialno-technicznej polegającej na zameldowaniu 1. uchyla zaskarżoną decyzję, 2. zasądza na rzecz skarżącego od Wojewody kwotę 357 (trzysta pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] lipca 2010 r. Wojewoda rozpatrzył odwołanie Uniwersytetu w L. od decyzji Prezydenta Miasta z dnia [...] maja 2010 r. orzekającej o odmowie anulowania czynności materialno - technicznej polegającej na zameldowaniu J. M. na pobyt stały w lokalu przy ul. H., uchylił tę decyzję i anulował przedmiotową czynność materialno-techniczną.

W uzasadnieniu Wojewoda argumentował, że skarżoną decyzją organ I instancji orzekł o odmowie anulowania czynności materialno-technicznej polegającej na zameldowaniu J. M. na pobyt stały w lokalu przy ul. H., uzasadniając swoje rozstrzygnięcie spełnieniem przesłanek dających podstawę do zameldowania, zawartych w art. 9 ust. 1 i 2a ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych. Od powyższej decyzji odwołanie w imieniu właściciela lokalu Uniwersytetu w L. wniósł Zastępca Kanclerza podnosząc, iż przy podejmowaniu decyzji doszło do naruszenie prawa proceduralnego i materialnego. Po zapoznaniu się z treścią odwołania i zgromadzonym materiałem dowodowym Wojewoda stwierdził, że odwołanie zasługuje na uwzględnienie. Analiza zgromadzonego materiału dowodowego wskazuje, że organ I instancji nie dokonał właściwej oceny materiału dowodowego. Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o ewidencji ludności i dowodach osobistych właściciel lub inny podmiot dysponujący tytułem prawnym do lokalu obowiązany jest potwierdzić fakt pobytu osoby zgłaszającej pobyt stały lub czasowy trwający ponad trzy miesiące w tym lokalu. J. M. w lokalu przy ul. H. w L. został zameldowany w dniu [...] lipca 2009 r., na podstawie druku zgłoszenia pobytu stałego. Potwierdzenia pobytu na druku meldunkowym dokonał jego ojciec, jako najemca lokalu. Zgodnie z § 4 umowy z dnia[...] grudnia 1964 r., której stronami są Uniwersytet i najemca, właściciel wyraźnie zastrzega, iż do zameldowania innych osób w wynajmowanym lokalu wymagana jest zgoda Dyrektora. Najemca lokalu w dniu [...] czerwca 2009 r. wystąpił do Kanclerza o wyrażenie zgody na zameldowanie syna J. M., w wynajmowanym lokalu ze względu na stan zdrowia. Uniwersytet przychylił się do tej prośby i wyraził zgodę na zameldowanie czasowe syna najemcy do dnia [...] czerwca 2010 r. W tej sytuacji J. M. mógł być zameldowany wyłącznie na czas określony przez właściciela. Zgodnie z utrwaloną linią orzecznictwa sądowoadministracyjnego do uzyskania zameldowania uprawnia jedynie pobyt legalny, oznaczający przebywanie na zasadach zgodnych z prawem, za zgodą i wiedzą osoby uprawnionej do dysponowania lokalem. Jak z powyższego wynika strona została zameldowana na pobyt stały bez wiedzy właściciela i wbrew jego woli. Ponadto organ I instancji dokonał błędnej oceny materiału dowodowego, co do faktu zamieszkiwania strony postępowania w miejscu zameldowania, i wypełnienia przez nią obowiązku meldunkowego, wynikającego z art. 10 ust. 1 ustawy ewidencyjnej. Z treści zeznań złożonych przez J. M. przed organem ewidencyjnym w dniu [...] kwietnia 2010 r., wynika, że od czterech lat pracuje on w B. na stałym kontrakcie. W myśl art. 6 ust. 1 ustawy ewidencyjnej pobytem stałym jest zamieszkiwanie w określonej miejscowości pod oznaczonym adresem z zamiarem stałego przebywania. Za miejsce pobytu stałego należy uznać miejsce, w którym zamieszkujący stale realizuje swoje podstawowe funkcje życiowe mieszka, pracuje, przygotowuje i spożywa posiłki, przechowuje rzeczy niezbędne do codziennego funkcjonowania, utrzymuje kontakty z sąsiadami, przyjmuje i nadaje korespondencję. Fakt przebywania strony na stałym kontrakcie w B. świadczy, że jej pobyt w spornym lokalu nie ma charakteru pobytu stałego. Odwiedziny ojca w czasie urlopu i świadczenie mu doraźnie pomocy nie może być utożsamiany z zamieszkiwaniem w rozumieniu art. 6 ust. 1 ustawy ewidencyjnej. Uchybieniem organu I instancji jest także brak rozstrzygnięcia złożonego przez pełnomocnika strony wniosku o zawieszenie postępowania. Organ poinformował pełnomocnika strony, iż brak jest podstaw do zawieszenia postępowania, jednak na podstawie art. 98 § 1 kpa winien wydać postanowienie o odmowie zawieszenia postępowania.