Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 lutego 2011 r., sygn. I SA/Wr 1395/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Katarzyna Radom (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Jadwiga Danuta Mróz, Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska, Protokolant Małgorzata Jakubiak, po rozpoznaniu w Wydziale I w dniu 8 lutego 2011 r. na rozprawie sprawy ze skargi D.G. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. z dnia 22 września 2010 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. z dnia 15 czerwca 2010 r. nr [...]; II. orzeka, że akty wymienione w pkt I nie podlegają wykonaniu; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz skarżącej D. G. kwotę 5.190 zł (pięć tysięcy sto dziewięćdziesiąt złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej we W. Ośrodek Zamiejscowy w W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego w K. określającą D. G. kwotę zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące 2005 r.

W toku postępowania podatkowego ujawniono, że skarżąca z naruszeniem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. Nr 54, poz. 535 ze zm. dalej: ustawa VAT), odliczyła w miesiącach marcu, maju, czerwcu, lipcu, sierpniu, październiku, listopadzie i grudniu 2005 r. podatek naliczony wynikający z faktur zakupu usług telekomunikacyjnych w lokalu w K. przy ul. [...], uznając, że nie były one związane ze sprzedażą opodatkowaną. Z zebranego materiału dowodowego wynikało, że siedziba prowadzonej przez skarżącą firmy mieściła się od [...] kwietnia 1993 r. w K. przy ul. [...], natomiast w lokalu przy ul. [...] był w 2005 r. miejscem zamieszkania strony i jej rodziny. Jako gołosłowne potraktował organ podatkowy oświadczenie, że rozmowy prowadzone z telefonu prywatnego służyły wyłącznie celom działalności gospodarczej, podkreślając, że strona nie potrafiła okoliczności takich wskazać jak też pomimo wezwań nie przedstawiła zestawienia rozmów (bilingów). Ponadto oprócz telefonu stacjonarnego, zainstalowanego w miejscu zamieszkania, skarżąca posiadała jeszcze cztery inne telefony, w tym dwa stacjonarne i dwa komórkowe, wykorzystywane dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.