Wyrok WSA w Warszawie z dnia 3 lutego 2011 r., sygn. III SA/Wa 1216/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Jarecka, Sędziowie Sędzia WSA Katarzyna Golat, Sędzia WSA Maciej Kurasz (sprawozdawca), Protokolant st. sekretarz sądowy Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2011 r. sprawy ze skargi W. R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] marca 2010 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości podatku od spadków i darowizn za 2002 r. oddala skargę

Uzasadnienie

1. Na podstawie przedłożonych Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie akt sprawy Sąd analizował następujący stan faktyczny i prawny: W dniu 24 czerwca 2009 r. p. W. R. (dalej jako: "Skarżący", lub "Strona") przesłał do Urzędu Skarbowego W. zeznanie podatkowe SD-3 o nabyciu rzeczy i praw majątkowych. Jako przedmiot opodatkowania Strona wykazała darowiznę środków pieniężnych o wartości 1.564.583,00 zł otrzymaną od F. Za moment powstania obowiązku podatkowego w podatku od spadków i darowizn Skarżący przyjął dzień 6 sierpnia 2008 r., tj. dzień sporządzenia wniosku o wiążącą interpretację przepisów prawa podatkowego, skierowanego do organu podatkowego.

2. Naczelnik Urzędu Skarbowego W. na podstawie przepisów art. 207 i art., 21 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm. dalej jako "ustawa Ord. pod.) w związku z art. 1 ust. 1 pkt 2, art. 2, art. 5, art. 6 ust. 1 pkt 4, art. 7 ust. 1, art. 8 ust. 1, art. 9 ust. 1, art. 15 i art. 15 ust. 1 i ust. 3 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004, Nr 142, poz. 1514 ze zm. - dalej jako "up.s.d.") ustalił Skarżącemu podatek w wysokości 361.930,00 zł od otrzymanej w 2002 r. i niezgłoszonej do opodatkowania darowizny w kwocie 400.000 Euro, przeliczonej według kursu średniego NBP z dnia powołania się na fakt nabycia tj. kursu Euro z dnia 23 czerwca 2009 r., co daje kwotę 1.820.720,00 zł (400.000 Euro x 4,5518 zł). Uzasadniając swoje stanowisko organ podatkowy pierwszej instancji wskazał, że za moment powstania obowiązku podatkowego nie może być uznany zgodnie z żądaniem Strony dzień 6 sierpnia 2008 r., ponieważ w tej dacie pełnomocnik Skarżącego sporządził wniosek skierowany do Ministra Finansów o wiążącą interpretację przepisów prawa podatkowego, która to instytucja nie ma charakteru wiążącego oświadczenia strony w postępowaniu podatkowym. Zdaniem organu podatkowego pierwszej instancji moment powołania się przez podatnika na fakt nabycia miał miejsce dopiero w dniu 23 czerwca 2009 r. tj. w dniu nadania w urzędzie pocztowym przesyłki zawierającej zeznanie SD-3 wraz z pismem wyjaśniającym.