Wyrok WSA w Warszawie z dnia 10 lutego 2011 r., sygn. VIII SA/Wa 1018/10

Wykładni nieostrego sformułowania "uzasadniona konieczność" zmiany warunków (miejsca) zamieszkania, użytego przez ustawodawcę w art. 16 ust.7 u.p.s.d., należy każdorazowo dokonywać przez pryzmat konstytucyjnej zasady działania dla dobra rodziny, wyrażonej w przepisach art. 18, art. 47 i art. 71 ust. 1 zdanie pierwsze Konstytucji RP.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Artur Kot /sprawozdawca/, Sędziowie Sędzia WSA Iwona Owsińska-Gwiazda, Sędzia WSA Cezary Kosterna, Protokolant starszy sekretarz sądowy Aleksandra Borkowska, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2011 r. sprawy ze skargi K. P.-R. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie zobowiązania w podatku od spadków i darowizn 1) uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. [...] z dnia [...] kwietnia 2010 r. nr [...]; 2) stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w całości do chwili uprawomocnienia się niniejszego wyroku

Uzasadnienie

1.1. Zaskarżoną decyzją z [...] sierpnia 2010 r., po rozpatrzeniu odwołania K. P. - R. (dalej: "skarżąca"), Dyrektor Izby Skarbowej w W. (dalej: "organ odwoławczy" lub "Dyrektor IS") utrzymał w mocy decyzję Naczelnika Urzędu Skarbowego W. T. (dalej: "organ I instancji" lub "Naczelnik US") z [...] kwietnia 2010 r. Przedmiotem decyzji było ustalenie skarżącej i M.P. (matka skarżącej, dalej: "darczyńca") zobowiązania w kwocie [...] zł z tytułu podatku od spadków i darowizn. Jako podstawę materialnoprawną rozstrzygnięcia organy wskazały między innymi art. 16 ust. 7 ustawy z 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (Dz. U. z 2004 r. Nr 142, poz. 1514 ze zm.; dalej: "u.p.s.d.").