Postanowienie WSA w Poznaniu z dnia 8 lutego 2011 r., sygn. II SA/Po 872/08

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Elwira Brychcy po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2011r. na posiedzeniu niejawnym wniosku o zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi D. G. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] 2008 r. Nr [...] w przedmiocie podjęcia zawieszonego postępowania; zwolnić skarżącego D. G. od kosztów sądowych. /-/ E. Brychcy

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 17 listopada 2010 r. II OZ 1134/10 Naczelny Sąd Administracyjny uchylił postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 1 czerwca 2010 r. o ustanowieniu adwokata z urzędu oraz o zwolnienie od kosztów sądowych w zakresie w jakim oddala wniosek o zwolnienie od kosztów sądowych i w tym zakresie przekazał sprawę Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Poznaniu celem ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu postanowienia NSA wskazał, że Sąd I instancji powołał się na informację podaną przez skarżącego o przychodach jego gospodarstwa domowego w wysokości 54.000 zł, co obejmuje kwotę 45.000 zł przychodów z działalności rolniczej oraz 750 zł miesięcznie emerytury matki. Natomiast koszty zostały ocenione na kwotę 50.000 zł rocznie, czemu towarzyszy debet na rachunku bankowym skarżącego w kwocie 51.544 zł. Wykazana w ten sposób kwota 4.000 zł rocznej nadwyżki przychodów nad niezbędnymi wydatkami oznacza, że spłata zadłużenia w banku nastąpić może nie wcześniej niż za 12 lat, przy czym to wyliczenie nie obejmuje odsetek bankowych od powyższego kredytu. W ocenie Sądu II instancji taki obraz sytuacji finansowej skarżącego wymagał uzyskania od skarżącego dodatkowych informacji, a od Sądu I instancji - dodatkowej oceny. Odmowa zwolnienia od kosztów będzie zrozumiała, jeżeli zadłużenie bankowe zostanie zakwalifikowane do okoliczności nieistotnych w sprawie, a to wymaga wyraźnego i dobrze uzasadnionego wyjaśnienia sądu I instancji. Tymczasem tak sformułowane kluczowe pytanie zaskarżone postanowienie pozostawia bez odpowiedzi i całkowicie go przemilcza. W tej sytuacji strona ma prawo twierdzić, że odmowa całkowitego zwolnienia od kosztów sądowych jest dowolna, całkowicie niezrozumiała i nie mająca oparcia w stanie faktycznym sprawy.