Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 9 lutego 2011 r., sygn. IV SA/Po 809/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Grażyna Radzicka (spr.) Sędziowie WSA Ewa Kręcichwost-Durchowska WSA Tomasz Grossmann Protokolant st. sekr. sąd. Monika Zaporowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 lutego 2011 r. sprawy ze skargi P.sp. z o.o. w P. na uchwałę Rady Miasta P. z dnia [...] stycznia 2008 r. nr [...] w przedmiocie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oddala skargę

Uzasadnienie

W dniu 18 stycznia 2008r. Rada Miasta Poznania podjęła, na podstawie art. 18 ust.2 pkt 5 ustawy z dnia 8 marca 1990r. o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142, poz.1591 ze zm.) oraz art. 12 ust.1 i art. 27 ustawy z dnia 27 marca 2003r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. Nr 80, poz. 717 ze zm., dalej zwanej u.p.z.p.) uchwałę Nr XXXI/299/V/2008 w sprawie zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Poznania, uchwalonego uchwałą Nr XXII/267/lll/99 Rady Miasta Poznania z dnia 23 listopada 1999 r. w sprawie uchwalenia "Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Poznania", zmienionego uchwałą Nr XXV/171/IV/2003 Rady Miasta Poznania z dnia 10 lipca 2003r. w sprawie zmiany Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta Poznania.

Skargę na powyższą uchwałę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu wniosła spółka P. Sp. z o.o. w P. zarzucając jej:

1. naruszenie art. 140 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 roku Kodeks cywilny (dalej jako: k.c.) w zw. z art. 31 ust. 3 w zw. z art. 32 ust. 1 oraz art. 64 ust. 3 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej (dalej jako Konstytucja) poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i uznanie, źe zaskarżona uchwała nie narusza objętego konstytucyjną ochroną prawa własności nieruchomości, a w konsekwencji nie ogranicza prawa Skarżącej do dysponowania i zagospodarowania nieruchomości,

2. art. 4, art. 6 ust. 1, art. 9 ust. 4, art. 15 ust. 1, art. 17 pkt. 4, art. 20 ust. 1 i art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 roku o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zmian. - dalej jako u.p.z.p.) poprzez ich wadliwe zastosowanie, a w konsekwencji nadużycie władztwa planistycznego Gminy w związku z nadmiernym ograniczeniem prawa Spółki do dysponowania i zagospodarowania gruntu, nieproporcjonalnie do celów koniecznych dla zapewnienia racjonalnej gospodarki przestrzennej oraz ponad usprawiedliwione potrzeby publiczne,