Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 10 lutego 2011 r., sygn. II SA/Ol 897/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Ślusarczyk (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Hanna Raszkowska Sędzia WSA Adam Matuszak Protokolant Sekretarz sądowy Grzegorz Knop po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 10 lutego 2011 r. sprawy ze skargi M. P. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania w sprawie samowolnej nadbudowy budynku gospodarczego 1. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz utrzymanej nią w mocy decyzji Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia "[...]"; 2. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz skarżącej M. P. kwotę 20 zł (słownie: dwadzieścia złotych) tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego; 3. orzeka, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu

Uzasadnienie

Decyzją z dnia "[...]", znak: "[...]", Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w "[...]", działając na podstawie art. 105 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm., dalej jako: k.p.a.), odmówił M. P. umorzenia prowadzonego postępowania administracyjnego w sprawie samowolnej nadbudowy budynku gospodarczego położonego na działce nr "[...]" przy ul. "[...]" w "[...]". W uzasadnieniu orzeczenia wskazał m.in., iż w trakcie przeprowadzonego postępowania ustalono, że M. P. jesienią "[...]" dokonała rozbiórki istniejącego dwuspadowego dachu na murowanym budynku gospodarczym. Następnie, w tym samym okresie w miejsce rozebranego wybudowała, bez projektu budowlanego i wymaganego pozwolenia na budowę, nowy dach jednospadowy. W związku z powyższym nałożono na inwestora obowiązek przedłożenia określonych dokumentów i oświadczeń w celu umożliwienia legalizacji samowolnej nadbudowy dachu. W wyznaczonym terminie M. P. nie wywiązała się z nałożonego obowiązku, co skutkowało wydaniem decyzji "[...]" o rozbiórce samowolnie nadbudowanego dachu jednospadowego. Decyzja ta została następnie uchylona w postępowaniu odwoławczym, a M. P., powołując się na powyższą okoliczność, zwróciła się o umorzenie postępowania. PINB wskazał, że zgodnie z art. 105 k.p.a. organ administracji publicznej wydaje decyzję o umorzeniu postępowania jeżeli z jakiejkolwiek przyczyny stało się bezprzedmiotowe, organ może umorzyć postępowanie, jeżeli wystąpi o to strona, na której żądanie postępowanie zostało wszczęte, a nie sprzeciwiają się temu inne strony oraz gdy nie jest to sprzeczne z interesem społecznym. W związku tym, iż w przedmiotowej sprawie nie zachodzi żadna z powyższych przesłanek umorzenie postępowania administracyjnego jest niedopuszczalne. Stwierdził ponadto, że ustawa Prawo budowlane w wypadku stwierdzenia samowoli budowlanej dokładnie wskazuje organowi nadzoru budowlanego rozstrzygnięcia, jakie mogą zostać wydane w określonych sytuacjach, a wszelkie inne działania stanowiłyby naruszenie prawa.