Wyrok WSA w Łodzi z dnia 23 lutego 2011 r., sygn. II SA/Łd 1179/10

Dnia 23 lutego 2011 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Stępień (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Renata Kubot - Szustowska, Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Protokolant Asystent sędziego Marcin Olejniczak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 lutego 2011 roku przy udziale - sprawy ze skargi S. C. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...], nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...], wydaną na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej i osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. nr 87, poz. 395 ze zm.) w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009r., sygn. akt K 49/07 (Dz.U. nr 220, poz. 1734) Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił S. C. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego określonego w powołanej ustawie.

W uzasadnieniu organ administracji stwierdził, że ze zgromadzonego w sprawie materiału dowodowego wynika, że strona w okresie okupacji wykonywała pracę przymusową w pobliżu stałego miejsca zamieszkania. Praca ta nie przybrała zatem szczególnie dotkliwej formy, o której mowa w powołanym wyroku Trybunału Konstytucyjnego, tzn. nie była połączona z wysiedleniem i "wyrwaniem" z dotychczasowego środowiska.

Nie zgadzając się z powyższą decyzją, we wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy S. C. zarzucił nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego sprawy. Wskazał, iż jego rodzina składała się z 5 osób. Jego ojciec - S. C. już w 1939r. został wzięty do niewoli po przegranej bitwie pod M. i do końca wojny przebywał w obozie na terenie Niemiec w mieście D. Jego matka J. C. we wrześniu 1942r. została deportowana do pracy przymusowej na terenie Niemiec, gdzie pracowała w H. i H. do zakończenia wojny. Jego dwaj bracia starsi bracia J. i J. również zostali wywiezieni do pracy przymusowej w niemieckich gospodarstwach rolnych i do C. wrócili dopiero w marcu 1945r. Skarżący podniósł także, iż w dniu 1 marca 1943r. został wywieziony do pracy przymusowej do D., gdzie pracował w gospodarstwie rolnym u Niemca o nazwisku Z. Odległość od C. do D. poprzez G. wynosiła 13 km. Wskazał, iż w okresie wykonywania przez niego pracy przymusowej nie istniała możliwość kontaktowania się pomiędzy członkami jego rodziny. Powołał się na trudne warunki, w jakich zmuszony był wówczas przebywać i związane z tym trudne przeżycia i cierpienia psychiczne.