Wyrok WSA w Gorzowie Wlkp. z dnia 3 lutego 2011 r., sygn. I SA/Go 1115/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krystyna Skowrońska-Pastuszko (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Stefan Kowalczyk Sędzia WSA Joanna Wierchowicz Protokolant st. sekr. sąd. Agnieszka Baczuń po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 3 lutego 2011 r. sprawy ze skargi "A" K. Spółka Jawna J.K., M.K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, po wznowieniu postępowania, decyzji ostatecznej w sprawie podatku od towarów i usług za styczeń 2001 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] września 2010 r. nr [...] Dyrektor Izby Skarbowej utrzymał w mocy wydaną przez siebie decyzję z dnia [...] czerwca 2010 r. odmawiającą uchylenia, po wznowieniu postępowania, w całości decyzji Dyrektora Izby Skarbowej z dnia [...] września 2005 r. w przedmiocie podatku od towarów i usług za styczeń 2001r.

Rozstrzygnięcia powyższe zostały wydane na podstawie następującego, ustalonego przez organy podatkowe, stanu faktycznego: Po wszczęciu postanowieniem z dnia [...] października 2003 r., nr [...] postępowania kontrolnego wobec "A" Spółka Jawna M.K., J.K. Dyrektor Urzędu Kontroli Skarbowej decyzją z dnia [...] listopada 2004 r. nr [...] określił w podatku od towarów i usług za styczeń 2001 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w wysokości 12.560 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe za styczeń 2001r. w wysokości 794 zł. Od decyzji Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej Spółka wniosła odwołanie, w wyniku którego Dyrektor Izby Skarbowej decyzją z dnia [...] września 2005 r. nr [...] uchylił decyzję organu pierwszej instancji w całości i orzekł w ten sposób, że określił w podatku w podatku od towarów i usług za styczeń 2001 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika w wysokości 13.038 zł oraz ustalił dodatkowe zobowiązanie podatkowe w kwocie 651 zł. W uzasadnieniu decyzji stwierdził, że podatnik zastosował niewłaściwą stawkę podatku VAT w wysokości 7 % zamiast 22 % przy sprzedaży w styczniu 2001r. wyrobów udokumentowanych dwudziestoma dwoma fakturami VAT o numerach wymienionych w decyzji. Dalej organ odwoławczy wyjaśnił, że podatnik przy sprzedaży wyrobów z miedzi, takich jak uchwyt rynny trad. 80, uchwyt rynny trad.100, uchwyt rynny trad.120, uchwyt rynny trad. 150, uchwyt rury sp. 80-90, uchwyt rury sp. 100-120, zabezpieczenie dna kosza 100 miedź zastosował stawkę VAT 7%. Według organu ww. wyroby jako wykonane z miedzi należało zakwalifikować do grupowania SWW 0589-19 "Wyroby z miedzi i stopów miedzi osobno nie wymienione, pozostałe" i w związku z tym polegały opodatkowaniu według 22% stawki podatku od towarów i usług, stosownie do art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. Organ odwoławczy wskazał, że uchylenie w całości decyzji organu pierwszej instancji było spowodowane faktem, że organ ten wykazaną przez podatnika sprzedaż na podstawie faktur VAT opodatkował podatkiem od towarów i usług wg stawki podstawowej 22%, wyliczając należny podatek od towarów i usług metodą "od stu" zamiast metodą "w stu". Wobec powyższego organ odwoławczy dokonał wyliczenia metodą "w stu" należnego podatku od towarów i usług z ww. faktur VAT według stawki 22%.