Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 20 stycznia 2011 r., sygn. IV SA/Wr 319/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Jolanta Sikorska, Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Masternak - Kubiak, Sędzia NSA Mirosława Rozbicka - Ostrowska (spr.), Protokolant Katarzyna Leśniowska, po rozpoznaniu w Wydziale IV na rozprawie w dniu 20 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi J. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w L. z dnia 18 marca 2010 r. nr ... w przedmiocie odmowy przyznania zasiłku okresowego I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję ją poprzedzającą; II. nie orzeka w przedmiocie wykonania zaskarżonej decyzji.

Uzasadnienie

Postępowanie administracyjne w sprawie wszczęte zostało wnioskiem J. K. z dnia 2 listopada 2009 r. skierowanym do Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w J. o przyznanie zasiłku okresowego z tym uzasadnieniem , że jego rodzina jest w trudnej sytuacji.

Decyzją z dnia 31 grudnia 2009 r. nr ... Dyrektor Miejskiego Ośrodka Pomocy Społecznej w J wydaną z powołaniem się na przepisy art. 2 ust. 1, art. 4, art. 8 ust. 1 pkt 2 i 3, ust. 3 i 4, art. 11 ust. 2, art. 17 ust. 1 pkt 4, art.. 38 ust. 1 -5 w związku z art. 106 ust. 1, 3 i 4, ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362)(zwanej dalej ustawą o pomocy społecznej), odmówił wnioskodawcy przyznania zasiłku okresowego z powodu niepełnosprawności . W uzasadnieniu decyzji organ pierwszej instancji wskazał na przepis art. 38 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, zgodnie z którym zasiłek okresowy może być przyznany w szczególności ze względu na długotrwałą chorobę, niepełnosprawność, możliwość utrzymania lub nabycia uprawnień do świadczeń z innych systemów zabezpieczenia społecznego. Dalej wskazał, że w wyniku przeprowadzenia postępowania wyjaśniającego oraz na podstawie dowodów zebranych w sprawie ustalono, że J K. zamieszkuje i gospodaruje z synem P. oraz ma ustalony umiarkowany stopień niepełnosprawności. Do miesiąca września 2009 r. pobierał świadczenie z funduszu alimentacyjnego na syna P.. w kwocie 350 zł miesięcznie. Prawo do świadczenia z funduszu alimentacyjnego na dalszy okres nie zostało ustalone z powodu nie usunięcia braków we wniosku. Organ I instancji ustalił również , że do miesiąca października 2009 r. wnioskodawca pobierał zasiłek rodzinny na syna P.. w kwocie 68 zł miesięcznie, a od 1 listopada 2009 r. zasiłek rodzinny przyznano w kwocie 98 zł miesięcznie. Dalej przywołał brzmienie przepisu art. 2 ust. 1 , art. 4 oraz art./ 11 ust. 2 ustawy o pomocy społecznej, stwierdzając , że syn wnioskodawcy ma możliwość ubiegania się o świadczenie z funduszu alimentacyjnego, po uzyskaniu zaświadczenia z Sądu Okręgowego w L. o bezskuteczności egzekucji od dłużniczki przebywającej za granicą. Złożenie wniosku o dochodzenie roszczeń alimentacyjnych w Sądzie Okręgowym nie wymaga nakładów finansowych, a pracownik socjalny zaoferował szeroko rozumianą pomoc w formalnym załatwieniu tej sprawy. Dalej podał, że mimo wyznaczania kolejnych terminów rozpraw administracyjnych i wzywania do złożenia wykazu odpowiednich dokumentów, wnioskodawca oraz jego syn, nie złożyli pisemnych wyjaśnień, ani nie usprawiedliwili swojej nieobecności na wyznaczonych rozprawach. W tym stanie rzeczy nie można ustalić, czy np. dłużniczka alimentacyjna przekazuje określone kwoty pieniężne tytułem zaległych lub bieżących alimentów. W ocenie organu pierwszej instancji postępowanie wnioskodawcy jest przykładem braku współdziałania z pracownikiem socjalnym oraz świadczy o rażącym niewykorzystywania własnych możliwości i uprawnień w celu zaspokojenia swoich niezbędnych potrzeb, w szczególności uzyskania środków finansowych na najpilniejsze potrzeby. Zdaniem organu nie ma żadnych, prawnych przeszkód, aby syn wnioskodawcy otrzymywał świadczenie z funduszu alimentacyjnego, co pozwoliłoby uzyskać dochód, który pozwoliłby na częściowe zaspokojenie potrzeb wnioskodawcy. W konkluzji organ wskazał, że bez wyjaśnienia tych okoliczności, organ nie jest w stanie prawidłowo ustalić sytuacji dochodowej i udzielać pomocy. Według organu wnioskodawca zrezygnował z wykorzystywania własnego potencjału, aby uzyskiwać w to miejsce pomoc ze strony państwa, co w konsekwencji w jego ocenie narusza przepis art. 2 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej, bowiem strona świadomie rezygnuje ze swoich uprawnień i możliwości.