Wyrok WSA w Warszawie z dnia 13 stycznia 2011 r., sygn. V SA/Wa 1067/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA - Jolanta Bożek, Sędzia WSA - Joanna Zabłocka (spr.), Sędzia WSA - Olga Żurawska - Matusiak, Protokolant - st. sekr. sąd. Agnieszka Groszek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 13 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi R. M. na decyzję Rady do Spraw Uchodźców z dnia [...] lutego 2010 r. nr [...] w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie o nadanie statusu uchodźcy; 1. oddala skargę w części, w której zaskarżona decyzja utrzymuje w mocy decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] listopada 2009 r. w stosunku do skarżącej R.M.; 2. stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji w części, w której utrzymuje ona w mocy decyzję Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] listopada 2009 r. w stosunku do Z.M. i E.M. oraz stwierdza nieważność decyzji Szefa Urzędu do Spraw Cudzoziemców z dnia [...] listopada 2009 r. w stosunku do Z. M. i E. M.; 3. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu w części określonej w punkcie 2 do czasu uprawomocnienia się wyroku

Uzasadnienie

Wnioskiem z dnia [...] stycznia 2008 roku R. M. obywatelka Federacji [...], deklarująca narodowość [...], wystąpiła po raz pierwszy o nadanie statusu uchodźcy w Polsce. Wówczas po rozpatrzeniu jej wniosku Szef Urzędu do Spraw Cudzoziemców decyzją Nr [...] z dnia [...] maja 2009 roku postanowił odmówić jej nadania statusu uchodźcy i udzielenia ochrony uzupełniające oraz wydalić z terytorium RP wobec stwierdzenia, że nie zachodzą okoliczności uzasadniającej udzielenie zgody na pobyt tolerowany. W uzasadnieniu decyzji organ I instancji stwierdził, że wnioskodawczyni nie spełnia żadnych przesłanek, aby otrzymać status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, a także zgodę na pobyt tolerowany.

Po rozpatrzeniu sprawy w wyniku odwołania wniesionego przez Cudzoziemkę Rada do Spraw Uchodźców decyzją Nr [...] z dnia [...] sierpnia 2009 roku postanowiła utrzymać w mocy zaskarżoną decyzję. W uzasadnieniu decyzji Rada wskazała, że zgromadzone w sprawie materiały dowodowe oraz dodatkowe wnioski skarżącej nie wykazały w sposób wystarczający, że może ona być uchodźcą w rozumieniu art. 13 ust. 1 ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Skarżąca nie wykazała wiarygodnie, że w kraju pochodzenia była narażona na prześladowanie z powodu rasy, religii, narodowości, przynależności do określonej grupy społecznej lub przekonań politycznych, albo też byłaby zagrożona takim prześladowaniem w razie powrotu do kraju pochodzenia.