Wyrok WSA w Warszawie z dnia 17 stycznia 2011 r., sygn. VI SA/Wa 1904/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Jolanta Królikowska-Przewłoka (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Henryka Lewandowska-Kuraszkiewicz Sędzia WSA Dorota Wdowiak Protokolant ref. Eliza Mroczek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 17 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi A. Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r., nr [...], Główny Inspektor Transportu Drogowego - działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 ze zm. - dalej także: k.p.a.) oraz art. 18 ust. 5 lit. a) i c) i art. 92 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874 ze zm. - dalej także u.t.d.) w zw. z Lp. 2.9 pkt 1 i 3 załącznika do cyt. ustawy - utrzymał w mocy decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] kwietnia 2010 r., nr [...] o nałożeniu na A. Sp. z o.o. z siedzibą w [...], skarżącą w niniejszej sprawie, kary pieniężnej w wysokości 10.000 (dziesięć tysięcy) złotych za wykonywanie przewozów okazjonalnych w krajowym transporcie drogowym pojazdem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą z naruszeniem zakazu:

- umieszczania i używania w pojeździe taksometru - 5.000 zł (art. 18 ust. 5 lit. a u.t.d. w zw. z Lp. 2.9. pkt 1 załącznika do ustawy),

- umieszczania na dachu pojazdu lamp lub innych urządzeń technicznych - 5.000 zł (art. 18 ust. 5 lit. c u.t.d. w zw. z Lp. 2.9. pkt 3 załącznika).

Zaskarżona decyzja została wydana w następującym stanie faktycznym i prawnym.

W dniu [...] lutego 2002 r. w [...],[...] inspektor [...] Wojewódzkiego Inspektoratu Transportu Drogowego poddał kontroli drogowej samochód osobowy marki [...] o nr rejestracyjnym [...]. Pojazd kierowany był przez T. G. Na dachu samochodu (na relingach) umocowane było urządzenie reklamowe oraz dwa "koguty" z nazwą "[...]" podłączone do instalacji elektrycznej. Podczas kontroli stwierdzono także, że w samochodzie zamontowany został taksometr fiskalny [...] o numerze fabrycznym [...] sprzężony z kasą fiskalną [...]. Przesłuchany w charakterze świadka kierowca zeznał, że prowadzi własną działalność gospodarczą i tylko współpracuje ze skarżącą. Ponadto oświadczył, że w dniu kontroli miał kilka kursów. Zlecenia kursów otrzymał drogą radiową za pomocą terminalu, który otrzymał od skarżącej. Stwierdził, że przewozy wykonuje na rzecz skarżącej i z nią rozlicza się z wykonanych usług przewozu. Kierowca zeznał ponadto, że w samochodzie znajdowała się kasa rejestrująca [...] i drogomierz fiskalny [...]. Użytkownikiem kasy była skarżąca. Zeznał, że osobom przewożonym wystawia paragon fiskalny z urządzenia pomiarowo - liczącego [...] zarejestrowanego na A. Sp. z o.o. Kierowca zeznał także, że na obu bokach i na zderzaku kontrolowanego samochodu znajdowały się napisy "[...] oraz rysunek słuchawki telefonu z numerem [...]", a także" [...]" Kierowca potwierdził, że na dachu samochodu zamocowany był baner reklamowy, na czołach którego po obu stronach przymocowane było oświetlenie reklamowe "[...]". Ponadto do kontroli okazano wypis z licencji nr [...] na wykonywanie krajowego transportu drogowego osób. Kierowca odmówił podpisania protokołu. W czasie kontroli funkcjonariusz wykonał telefon pod numer wskazany na bokach i masce kontrolowanego samochodu i uzyskał połączenie z operatorem "[...]" oraz uzyskał informację, że pod tym numerem można zamówić przewóz osób.