Wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 12 stycznia 2011 r., sygn. II SA/Rz 1010/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Rzeszowie w składzie następującym: Przewodniczący NSA Maria Piórkowska Sędziowie WSA Zbigniew Czarnik /spr./ WSA Ewa Partyka Protokolant Anna Zięba po rozpoznaniu w Wydziale II Ogólnoadministracyjnym na rozprawie w dniu 12 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi L. P. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia [...] sierpnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję Burmistrza Gminy [...] z dnia [...] lipca 2010 r. nr [...]

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] sierpnia 2010 r., nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej: SKO) utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Gminy [...] z dnia [...] lipca 2010 r., nr [...] odmawiającą przyznania świadczenia pielęgnacyjnego L. P. z tytułu rezygnacji z zatrudnienia. W podstawie prawnej decyzji SKO wskazało art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. nr 98, z 2000 r., poz. 1071 ze zm.) dalej: k.p.a. oraz art. 17 ust. 1 i art. 32 ust. 2 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych (Dz.U. nr 139, z 2006 r., poz. 992 ze zm.). Uzasadniając decyzję SKO stwierdziło, że odwołanie L. P. nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż decyzja organu pierwszej instancji odpowiada przepisom prawa. Świadczenie pielęgnacyjne z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej przysługuje osobie, na której ciąży obowiązek alimentacyjny, jeżeli osoba ta nie podejmuje pracy lub rezygnuje z niej w celu sprawowania opieki nad osobą posiadającą orzeczenie o niepełnosprawności, wymagającą stałej lub długotrwałej opieki lub pomocy w związku ze znacznym ograniczeniem możliwości do samodzielnej egzystencji. Brak aktywności zawodowej musi być spowodowany koniecznością sprawowania bezpośredniej opieki. Odwołująca tego warunku nie spełniła, gdyż jej rezygnacja z zatrudnienia i nie podejmowanie pracy jest konsekwencją pobierania zasiłku chorobowego. W takiej sytuacji odwołująca nie podejmuje zatrudnienia nie ze względu na konieczność sprawowania opieki nad dzieckiem posiadającym orzeczoną niepełnosprawność ale ze względu na stan własnego zdrowia. Zasiłek chorobowy jest kontynuacją uprawnień pracowniczych. Jego celem jest doprowadzenie stanu zdrowia osoby do poziomu pozwalającego kontynuować lub podjąć pracę. W takim stanie faktycznym należy przyjąć, że odwołująca nie spełnia warunków do przyznania świadczenia pielęgnacyjnego.