Wyrok WSA w Bydgoszczy z dnia 26 stycznia 2011 r., sygn. I SA/Bd 996/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Ewa Kruppik-Świetlicka (spr.) Sędziowie: Sędzia WSA Leszek Kleczkowski Sędzia WSA Teresa Liwacz Protokolant Asystent sędziego Waldemar Dąbrowski po rozpoznaniu w Wydziale I na rozprawie w dniu 18 stycznia 2011 r. sprawy ze skargi C. Sp. z o.o. w K. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w B. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca 2004 r. oraz od maja do listopada 2004 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] nr [...] Naczelnik [...] Urzędu Skarbowego w B. określił "C." sp. z o. o. w K. z tytułu podatku od towarów i usług za miesiące od stycznia do marca 2004 r. oraz od maja do listopada 2004 r. kwoty nadwyżek podatku naliczonego nad należnym, w tym kwoty przypadające do zwrotu na rachunek bankowy podatnika oraz kwoty do przeniesienia na następne okresy rozliczeniowe. Organ odmówił Spółce prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez [...] "B." B. K. w I. albowiem przeprowadzone u tego kontrahenta postępowanie kontrolne i podatkowe dowiodło, że jego działania polegały na dostarczaniu do odbiorców, w tym do Spółki, złomu niewiadomego pochodzenia i wystawianiu na tę okoliczność faktur VAT. W rzeczywistości kontrahent Spółki nie prowadził działalności gospodarczej, stwarzał jednak pozory jej istnienia zajmując się organizacją dostaw złomu.

Z uwagi na ryzyko przedawnienia się z dniem 31 grudnia 2009 r. określonych niniejszą decyzją zobowiązań podatkowych, postanowieniem z dnia [...] organ nadał przedmiotowej decyzji rygor natychmiastowej wykonalności w części określającej wysokość nadwyżki podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy podatnika za miesiące marzec, maj, lipiec, sierpień i wrzesień 2004r.

Kwestionując zasadność rozstrzygnięcia organu I instancji, Spółka złożyła odwołanie, w którym wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji w całości. Skarżąca zarzuciła, że całe postępowanie zostało oparte na materiale pozyskanym w toku kontroli kontrahenta Spółki - B. K. W związku z powyższym, Spółka wniosła o uzupełnienie postępowania poprzez przeprowadzenie dowodów z zeznań osób wskazanych przez byłego Prezesa Spółki J. M. w zakresie transakcji zawieranych z B. K. oraz z przedłożonych dokumentów rejestracyjnych tego kontrahenta, kopii jego deklaracji podatkowych, zaświadczeń o niezaleganiu w podatkach, które znajdują się w posiadaniu strony. Zdaniem skarżącej, oddalenie przez organ tych wniosków dowodowych na wcześniejszym etapie postępowania spowodowało, że zaskarżona decyzja narusza przepisy proceduralne, w szczególności zasadę umożliwienia stronie czynnego udziału w postępowaniu. Spółka zarzuciła, że podejmując określone działania, mające na celu przyspieszenie wydania decyzji, organ podatkowy kierował się wyłącznie zbliżającym się terminem przedawnienia, dlatego zaniechał przeprowadzenia postępowania dowodowego, co skutkowało wydaniem błędnej decyzji. Skarżąca podniosła, że B. K. rzeczywiście sprzedawał jej złom, dostarczał go osobiście lub przez kierowcę, złom ten był ważony a następnie fakturowany wg. cen rynkowych. Skoro zatem towar dostarczono, dokonano za niego zapłaty, wystawiono faktury, to brak jest jakichkolwiek podstaw prawnych do kwestionowania odliczenia podatku VAT.