Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 8 grudnia 2010 r., sygn. III SA/Wr 639/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Moskała, Sędziowie Sędzia WSA Jerzy Strzebinczyk (sprawozdawca), Sędzia WSA Tomasz Świetlikowski, , Protokolant Monika Tarasiewicz, po rozpoznaniu w Wydziale III na rozprawie w dniu 1 grudnia 2010 r., sprawy ze skargi P. i B. K. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] r., Nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości podatku od nieruchomości na 2008 r., oddala skargę

Uzasadnienie

W zaskarżonym rozstrzygnięciu Samorządowe Kolegium Odwoławcze w W. utrzymało w mocy decyzję Prezydenta tego Miasta z dnia [...]r. (Nr [...]), w której ten ostatni organ ustalił - wobec skarżących - wysokość podatku od nieruchomości na 2008 r. w kwocie [...] zł.

W ocenie organu odwoławczego, poza sporem pozostają: wartość budowli oraz powierzchnie gruntów i budynków. Natomiast odmienne stanowiska prezentują strona i organy podatkowe w kwestii wpływu prowadzenia działalności gospodarczej przez jednego tylko ze współwłaścicieli, a także sposobu wykorzystywania spornych nieruchomości na wysokość stawki podatkowej, jaka powinna być w sprawie zastosowana.

Prawną ocenę wymienionych, spornych zagadnień rozpoczął skład Kolegium od przytoczenia art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, wyprowadzając na tle tego unormowania ostateczną konkluzję, iż dla przyjęcia, że grunty, budynki i budowle są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej (a w konsekwencji - także dla zastosowania maksymalnych stawek podatkowych w podatku od nieruchomości) wystarczające jest samo ich posiadanie przez przedsiębiorcę lub przez inny podmiot prowadzący działalność gospodarczą. Dla wsparcia takiego zapatrywania przywołano uchwałę NSA z dnia 2 kwietnia 2001 r. (FPK 3/00) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 19 maja 2004 r. (I SA/Lu 59/04).