Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 21 grudnia 2010 r., sygn. I SA/Wr 1296/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Anetta Chołuj, Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel, Sędzia WSA Maria Tkacz-Rutkowska (sprawozdawca), Protokolant Katarzyna Wilczek, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi A spółki z o.o. z siedzibą we W. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...] sierpnia 2008 r. nr [...] w przedmiocie podatku od towarów i usług za poszczególne miesiące od stycznia do kwietnia 2004 r. I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Naczelnika D. Urzędu Skarbowego we W. z dnia [...] r. nr [...]; II. stwierdza, że decyzje wymienione w punkcie I nie podlegają wykonaniu; III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej we W. na rzecz A spółki z o.o. we W. kwotę 11.137 (jedenaście tysięcy sto trzydzieści siedem) zł tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego

Uzasadnienie

Zaskarżoną decyzją Dyrektor Izby Skarbowej we W. utrzymał w mocy decyzję Naczelnika D. Urzędu Skarbowego z dnia 30 listopada 2006 r. nr [...] określającą C. spółce z o.o. we W. za poszczególne miesiące od stycznia 2001 r. do marca 2004 r. wysokość kwoty nadwyżek podatku naliczonego na należnym do przeniesie na następny okres rozliczeniowy oraz określającą za kwiecień 2004 r. nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do zwrotu na rachunek bankowy w wysokości 1.669.149 zł.

Z zaskarżonej decyzji wynika, że w toku postępowania podatkowego stwierdzono, iż w korekcie deklaracji VAT-7 za styczeń 2001 r. spółka uwzględniła kwotę nadwyżki podatku naliczonego z poprzedniego okresu rozliczeniowego, tj. grudnia 2000 r., zawyżoną o 392.046 zł w porównaniu do kwoty prawidłowej. Różnica ta miała swoje źródło w rozliczeniu podatku za sierpień 2000 r., w którym skarżąca spółka zmniejszyła podatek należny o kwoty wynikające z faktur korygujących nr [...], [...],[...],[...],[...],[...],[...],[...] oraz [...] wystawionych w okresie od 1 do 31 sierpnia 2000 r. na rzecz spółki A. S.A., dokumentujących udzielenie rabatów. Ponieważ korekty dotyczyły faktur wystawionych w lipcu 1999 r. a zatem udzielenie rabatów nastąpiło po upływie rocznego okresu, o którym mowa w art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. nr 11, poz. 50 ze zm.) - dalej: uptu, zdaniem organu pierwszej instancji, przyznanie rabatów nie wywoływało "skutku po stronie podatku należnego sprzedawcy". Dlatego zarówno kolejne rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące od września do grudnia 2000 r. oraz za okresy od stycznia 2001 do kwietnia 2004 r. wykazywały nieprawidłową kwotę nadwyżki podatku naliczonego na należnym. Organ pierwszej instancji nie uznał za wiarygodne stanowiska spółki, że rabaty uwzględnione w fakturach korygujących nr [...],[...],[...],[...] i [...] przyznane zostały "z tytułu i w okresie gwarancji", gdyż ich podstawy nie stanowiło porozumienie z dnia 1 sierpnia 2000 r. zawarte pomiędzy B. sp. z o.o. (od dnia 12.11.2000 r. zmiana nazwy C. sp. z o.o.) a A. S.A., z którego wynikało zobowiązanie sprzedawcy do udzielenia rabatów z tytułu kosztów załatwienia reklamacji klientów. Za wiarygodne organ podatkowy uznał porozumienie zawarte miedzy ww. spółkami w dniu 5.09.1999 r. (z aneksem z 1.08.2000 r.) "które przewidywało udzielenie rabatów cenowych z tytułu zrealizowanego obrotu komponentami komputerowymi". Organ podkreślił, że w toku kontroli prowadzonej w zakresie prawidłowości rozliczenia podatku od towarów i usług za miesiące 2000 r. jako podstawę przyznania rabatów wskazała porozumienia z dnia 5.09.1999 r.