Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 grudnia 2010 r., sygn. VI SA/Wa 1558/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Izabela Głowacka-Klimas (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Grzelak Sędzia WSA Danuta Szydłowska Protokolant ref. staż. Monika Piotrowska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi A. R. na decyzję Głównego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej oddala skargę

Uzasadnienie

Główny Inspektor Transportu Drogowego - organ II instancji - decyzją z dnia [...] czerwca 2010 r. nr [...] działając na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2000 r. Nr 98, poz. 1071 z późn. zm.), art. 18 ust. 5 lit. c, art. 92 ust. 1 i ust. 4 ustawy z dnia 6 września 2001 r. o transporcie drogowym (Dz. U. z 2007 r. Nr 125, poz. 874, z późn. zm.), Ip. 2.9 pkt 3 załącznika do ww. ustawy, po rozpatrzeniu odwołania skarżącego A. R. od decyzji organu I instancji - [...] Wojewódzkiego Inspektora Transportu Drogowego z dnia [...] lutego 2010 r. o nałożeniu kary pieniężnej w wysokości 5000 złotych, utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.

Zaskarżoną decyzją nałożono na stronę karę pieniężną w wysokości 5000 złotych. Organ ustalił, że podstawę faktyczną rozstrzygnięcia stanowiło wykonywanie przewozów okazjonalnych w krajowym transporcie drogowym pojazdem przeznaczonym konstrukcyjnie do przewozu nie więcej niż 9 osób łącznie z kierowcą, z naruszeniem zakazu umieszczania na dachu pojazdu lamp lub innych urządzeń technicznych. Stwierdzono to podczas kontroli drogowej pojazdu marki V. o numerze rejestracyjnym[...], przeprowadzonej w dniu [...] października 2009 r. w[...]. Zatrzymanym pojazdem kierował S. M. Przebieg i wyniki kontroli utrwalono protokołem nr[...].

W odwołaniu skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji i przekazanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji. Przede wszystkim, jak podniósł skarżący, decyzja organu I instancji została sporządzona i podpisana przez inspektora, który przeprowadził kontrolę drogową, przy czym zgodnie z art. 24 kpa w takiej sytuacji pracownik organu administracji publicznej podlega z urzędu wyłączeniu od udziału w sprawie. Zaskarżona decyzja została również, w opinii skarżącego, wydana z naruszeniem art. 75 oraz art. 56 ust. 1 ustawy o transporcie drogowym. Przepis § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 2 września 2009 r. w sprawie kontroli w zakresie przewozu drogowego jest niezgodny z ww. przepisami ustawy o transporcie drogowym i wykracza poza umocowanie ustawowe do uregulowania w drodze rozporządzenia uprawnienia do wszczęcia postępowania przez organ administracyjny w celu nałożenia kary pieniężnej. W art. 75 ustawy o transporcie drogowym znajduje się zamknięty katalog postępowań, które mogą zostać wszczęte w wyniku przeprowadzonej kontroli. Odnosząc się do treści samego naruszenia skarżący wskazał, że organ administracyjny nałożył karę z pominięciem przesłanki wykonywania przez skarżącego przewozu okazjonalnego. W zatrzymanym pojeździe, poza kierowcą, nieznajdowała się bowiem żadna osoba. Pozostałe, zgromadzone w postępowaniu dowody, również nie pozwalają na przyjęcie, że w dniu kontroli skarżący wykonywał przewozy osób. Organ I instancji w sposób nie zgodny z prawem przesłuchał również kierowcę zatrzymanego pojazdu, w charakterze świadka, zamiast w charakterze strony oraz zażądał dowodów w postaci wydruków z kasy fiskalnej.