Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 23 grudnia 2010 r., sygn. I SA/Ol 775/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Andrzej Błesiński Sędziowie Sędzia NSA Włodzimierz Kędzierski Sędzia WSA Wiesława Pierechod (spr.) Protokolant Monika Gajowniczek po rozpoznaniu w Olsztynie na rozprawie w dniu 23 grudnia 2010r. sprawy ze skargi spółki A na decyzję Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" nr "[...]" w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku akcyzowym za okres od lipca do października 2002r. oddala skargę

Uzasadnienie

W niniejszej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny wyrokiem z dnia 5 października 2010 r. sygn. akt I GSK 1123/09 uchylił wyrok WSA w Olsztynie z dnia 18 marca 2009 r. sygn. akt I SA/OI 113/09, na skutek skargi kasacyjnej Spółki E. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania temu Sądowi. NSA dostrzegł naruszenie art. 18 § 1 pkt 6 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), w skrócie: p.p.s.a., w stanie prawnym obowiązującym w dacie wydania zaskarżonego wyroku, w składzie Sądu rozpoznającego sprawę w I instancji brali bowiem udział sędziowie wyłączeni z mocy ustawy, co skutkuje zgodnie z art. 183 § 2 pkt 4 tej ustawy nieważnością postępowania.

Uchylony wyrok WSA dotyczył decyzji Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" utrzymującej w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]" określającą Spółce E., zobowiązanie podatkowe w podatku akcyzowym za lipiec - październik 2002 r. w łącznej kwocie 304.270 zł.

Powyższa decyzja została wydana po stwierdzeniu, wyrokiem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z dnia 18 września 2008r. sygn. akt I SA/OI 230/08, nieważności decyzji Dyrektora Izby Celnej z dnia "[...]" utrzymującej w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej z dnia "[...]" w sprawie określenia Spółce E. zobowiązań w podatku akcyzowym za lipiec - październik 2002 r. w łącznej kwocie 304.270 zł. Sąd uznał bowiem zarzut skargi odnośnie doręczenia stronie uwierzytelnionej kopii decyzji zamiast oryginału aktu, za rażące naruszenie prawa.