Wyrok WSA w Olsztynie z dnia 16 grudnia 2010 r., sygn. II SA/Ol 967/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Irena Szczepkowska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Beata Jezielska Sędzia WSA Tadeusz Lipiński Protokolant Grażyna Wojtyszek po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 16 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi A.S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia "[...]". nr "[...]" w przedmiocie umorzenia postępowania w sprawie wydania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego - drogi gminnej oddala skargę. WSA/wyr.1 - sentencja wyroku

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 1 czerwca 2010 r., sprostowaną postanowieniem z dnia 31 sierpnia 2010 r., Wójt Gminy P. umorzył postępowanie w sprawie z wniosku A.S. o wszczęcie postępowania w sprawie wydania decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego - drogi gminnej - obejmującej nieruchomości położone w "[...]". W uzasadnieniu organ pierwszej instancji wyjaśnił, że zgodnie z art. 52 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 ze zm.), ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora. Na etapie lokalizacji i realizacji drogi o charakterze drogi decyduje wyłącznie jej zarządca, który we wniosku nadaje jej przewidywany charakter. Wójt wskazał, że drogą publiczną jest droga zaliczana na zasadach określonych w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (t.j. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115) do jednej kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, natomiast o zaliczeniu drogi do dróg gminnych decyduje uchwała rady gminy. Wójt wywiódł z art. 8 ust. 1-3 ustawy o drogach publicznych, że obowiązek finansowania inwestycji związanych z urządzeniem i utrzymaniem drogi wewnętrznej spoczywa na zarządcy terenu, na którym zlokalizowana jest droga, zaś w przypadku jego braku - do właściciela terenu. Podkreślił, że istnienie obowiązku gminy budowy dróg nie powoduje powstania po stronie mieszkańca gminy ani innego podmiotu uprawnienia do żądania zbudowania drogi przez gminę. Organ pierwszej instancji stwierdził, że wskazane we wniosku nieruchomości stanowią własność prywatną, zatem orzekanie o urządzeniu drogi czy jej odtworzeniu przysługuje właścicielom tych nieruchomości. Brak natomiast przepisu nakazującego rozstrzygnięcie o żądaniu strony przez wydanie decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego - drogi gminnej obejmującej przedmiotowe nieruchomości przesądza o bezprzedmiotowości postępowania administracyjnego, co skutkuje jego umorzeniem w myśl art. 105 § 1 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (t.j. Dz. U. z 2000 r. nr 98, poz. 1071 ze zm.) dalej zwanej K.p.a.