Wyrok WSA w Łodzi z dnia 7 grudnia 2010 r., sygn. I SA/Łd 1207/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział I w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Wiktor Jarzębowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Paweł Janicki Sędzia WSA Bożena Kasprzak Protokolant: Marta Aftowicz-Korlińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2010 roku sprawy ze skargi W. J. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie określenia zobowiązania w podatku od towarów i usług za wrzesień 2007 r. oddala skargę

Uzasadnienie

I SA/Łd 1207/10

UZASADNIENIE

Zaskarżoną decyzją z dnia [...] Dyrektor Izby Skarbowej w Ł. utrzymał w mocy decyzję Dyrektora Urzędu Kontroli Skarbowej w Ł. z dnia [...], określającą W.J. wysokość zobowiązania w podatku od towarów i usług za wrzesień 2007 r. w kwocie 47.730,00 zł.

W uzasadnieniu wskazano, że w wyniku przeprowadzonej kontroli u W.J. organ l instancji stwierdził nieprawidłowości w zakresie prowadzenia ewidencji sprzedaży dla celów podatku od towarów i usług, w wyniku czego ustalił, że księgi podatkowe strony nie mogą być uznane za dowód w postępowaniu podatkowym. W związku z powyższym organ I instancji określił podstawę opodatkowania w drodze oszacowania.

Dyrektor Izby Skarbowej wskazał na art. 193 § 1 i § 2 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym, księgi podatkowe prowadzone rzetelnie i w sposób niewadliwy stanowią dowód tego, co wynika z zawartych w nich zapisów, a uznaje się je za rzetelne, jeżeli dokonywane w nich zapisy odzwierciedlają stan rzeczywisty. Natomiast w myśl art. 193 § 4 tej ustawy organ podatkowy nie uznaje za dowód ksiąg podatkowych, które są prowadzone nierzetelnie lub w sposób wadliwy.

Organ wyjaśnił, że we wrześniu 2007 r. strona dokonała wyprzedaży towaru handlowego, który długo leżał w magazynie. Wartość sprzedanych towarów wyniosła netto 28.576,98 zł, a podatek VAT 6.286,94 zł. Sprzedane towary zostały wcześniej ujęte przez podatnika w spisie remanentowym sporządzonym na dzień 31 grudnia

2006 r., a ich wartość wg cen zakupu wynosiła 539.904,08 zł, co oznacza, że podatnik sprzedał je po cenie ponad piętnastokrotnie niższej od ceny zakupu. Z wyjaśnień podatnika wynika, że spowodowane to było wyprzedażą ze względu na obowiązek zamknięcia działalności gospodarczej. Poza tym towary leżały w magazynie od ponad siedmiu lat, gdzie uległy zwilgotnieniu, część z nich, pochodząca ze zwrotów z hipermarketów, była zdekompletowana, rozpakowana i w niechodliwych rozmiarach. Ponadto były to wzory ze starych kolekcji o nieaktualnych fasonach i kolorach.