Wyrok WSA w Łodzi z dnia 15 grudnia 2010 r., sygn. III SA/Łd 579/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi Wydział III w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Janusz Furmanek Sędziowie Sędzia WSA Monika Krzyżaniak Sędzia WSA Małgorzata Łuczyńska (spr.) Protokolant asystent sędziego Agata Brolik po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi R. B. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Ł. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy umorzenia postępowania egzekucyjnego oddala skargę

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia[...], znak [...], Prezydent Miasta Ł. działając na podstawie art. 59 § 1 i § 3-5 ustawy z dnia 17 czerwca 1966 roku o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tekst jedn. Dz.U. z 2005r., Nr 229, poz. 1954 ze zm.) odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego prowadzonego wobec R. B. W uzasadnieniu postanowienia organ egzekucyjny wskazał, iż w piśmie z dnia [...] skierowanym do Prezydenta Miasta Ł. R. B. podnosząc zarzut przedawnienia ciążących na nim należności, wniósł skargę na czynności egzekucyjne, wnosząc jednocześnie o wstrzymanie postępowania egzekucyjnego. Mając na uwadze treść wskazanego powyżej pisma organ egzekucyjny I instancji potraktował pismo zobowiązanego jako wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnego. Odwołując się do przesłanek uzasadniających umorzenie postępowania egzekucyjnego, określonych w art. 59 § 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, wskazał, iż podnoszona przez zobowiązanego kwestia przedawnienia opłat za zajęcie pasa drogowego stanowi w myśl art. 59 § 1 pkt 2 u.p.e.a. przesłankę umorzenia postępowania egzekucyjnego z powodu wygaśnięcia obowiązku. Analiza materiału dowodowego zgromadzonego w niniejszej sprawie wykazała, iż postępowanie egzekucyjne prowadzone jest łącznie na podstawie czterech tytułów wykonawczych o nr [...]; [...]; [...]; [...]. Zezwolenia natomiast na zajęcie pasa drogowego, z których wynikają egzekwowane opłaty zostały wydane na podstawie ustawy z dnia 21 marca 1985 roku o drogach publicznych (Dz.U. Nr 14, poz. 60 ze zm. ). Obowiązujący wówczas art. 40 ust. 4 stanowił, że "za zajęcie pasa drogowego i za umieszczenie w nim urządzeń nie związanych z funkcjonowaniem dróg, oprócz urządzeń telekomunikacyjnych, pobiera się jednorazowo opłaty, a za niedotrzymanie warunków określonych w zezwoleniu lub zajęcie pasa bez zezwolenia pobiera się kary pieniężne. Ustawa z dnia 29 lipca 2005 roku o zmianie ustawy o drogach publicznych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz.U. z 2005 r. Nr 179, poz. 1486), która weszła w życie z dniem 4 października 2005 zmieniła przepis art. 40d między innymi poprzez dodanie ustępu 3, stanowiąc, iż obowiązek uiszczenia opłat określonych w art. 13 ust. 1 pkt 2, art. 13f ust. 1 i art. 40 ust. 3 oraz kar pieniężnych określonych w art. 13g ust. 1 , art. 29a ust. 1 i 2 oraz art. 40 ust. 12 przedawnia się z upływem 5 lat, licząc od końca roku kalendarzowego, w którym opłaty lub kary powinny zostać uiszczone. Brak jednak przepisów przejściowych w znowelizowanej ustawie spowodował, iż organ egzekucyjny odwołując się do poglądów wyrażonych w doktrynie i orzecznictwie Trybunału Konstytucyjnego uznał, iż opłaty za zajęcie pasa drogowego nałożone przed datą wejścia w życie przepisów dotyczących ich przedawnienia, nie uległy przedawnieniu, bowiem art. 40d ust, 3 nie ma do nich zastosowania.