Wyrok WSA w Łodzi z dnia 1 grudnia 2010 r., sygn. II SA/Łd 1070/10

Dnia 1 grudnia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień Sędzia WSA Jolanta Rosińska (spr.) Protokolant asystent sędziego Agnieszka Gortych-Ratajczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 1 grudnia 2010 roku sprawy ze skargi W. W. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] Nr [...].

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] Nr [...] Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 ze zm., dalej ustawy) odmówił W. W. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej.

W uzasadnieniu decyzji organ stwierdził, iż ze zgromadzonego materiału dowodowego wynika, że strona doznała, we wnioskowanym okresie, prześladowań nieobjętych przepisami ustawy.

Pismem z dnia 1 lipca 2010r. W. W. zwróciła się do organu o ponowne rozpatrzenie sprawy. W swoim wniosku oświadczyła, że lakoniczność uzasadnienia decyzji z dnia [...] nie pozwala jej na zorientowanie się, jakiego rodzaju przesłanki zaważyły na niekorzystnym dla niej stanowisku organu. Podkreśliła, iż w jej odczuciu i w oparciu o przepisy prawa ma wszelkie powody, aby uważać, że spełnia przesłanki powołanych w decyzji przepisów.

Skarżąca ponadto oświadczyła, że jest obywatelem polskim, gdyż urodziła się w D., na terenie Państwa Polskiego. Nie ma ustalonego prawa do dodatku kombatanckiego, ani za tajne nauczanie. W roku 1940 wraz z matką i bratem została wywieziona do Generalnej Guberni do wsi R., gmina D., powiat Ł., a więc została deportowana. Deportacja obejmowała okres od miesiąca września 1940 roku do wyzwolenia w 1945 roku, a więc znacznie przekroczyła wymagany ustawowo okres 6 miesięcy.