Wyrok WSA w Krakowie z dnia 14 grudnia 2010 r., sygn. I SA/Kr 1645/10

Sygn. akt I SA/Kr 1645/10 | | W Y R O K W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 14 grudnia 2010 r., Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, w składzie następującym:, Przewodniczący Sędzia: WSA Paweł Dąbek (spr.), Sędzia: WSA Beata Cieloch, Sędzia: WSA Agnieszka Jakimowicz, Protokolant: Piotr Paździor, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 grudnia 2010 r., sprawy ze skarg B.S., na decyzje Izby Skarbowej, z dnia 22 listopada 2000 r. Nr od [...] do [...], w przedmiocie podatku od towarów i usług za miesiące od lipca 1997 r. do lutego 1999 r.;, I. uchyla zaskarżone decyzje oraz poprzedzające je decyzje organu I instancji, II. określa, że zaskarżone decyzje nie mogą być wykonane do czasu uprawomocnienia się wyroku, III. zasądza od Dyrektora Izby Skarbowej na rzecz skarżącego koszty postępowania w kwocie 13 920, 84 zł (trzynaście tysięcy dziewięćset dwadzieścia złotych 84/100

Uzasadnienie

Decyzjami z dnia 29 grudnia 1999 r. Urząd Skarbowy określił Skarżącemu wysokość zobowiązań podatkowych, zaległości podatkowych oraz odsetek za zwłokę z tytułu podatku od towarów i usług, za miesiące od lipca 1997 r. do lutego 1999 r. W uzasadnieniu podano, że w w/w miesiącach Skarżący świadcząc usługi polegające na opracowywaniu oprogramowania komputerowego, zaniżał należny podatek VAT w ten sposób, że sprzedaż programów komputerowych zakwalifikował jako sprzedaż praw o charakterze niematerialnym, która to nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Działalność Skarżącego polegała na pisaniu programów komputerowych na zamówienie zagranicznego (niemieckiego) kontrahenta, w których ten określał ich parametry i inne wymagania, a następnie przesyłał programy temu kontrahentowi za pośrednictwem internetu w formie kodów źródłowych, co umożliwiało pełną ich modyfikację. Zdaniem organu podatkowego czynność ta powinna być opodatkowana podatkiem VAT według stawki 22 % albowiem Skarżący nie dokonywał sprzedaży autorskich praw majątkowych do programów komputerowych (nie posiadał pisemnych umów w tym przedmiocie) lecz świadczył usługi nieobjęte żadnymi zwolnieniami w zakresie podatku VAT. Organ podatkowy uznał, że działalność Skarżącego nie polegała na udzielaniu licencji swoim kontrahentom, a zatem był wykonawcą usługi zleconej przez firmę zagraniczną, za co otrzymywał wynagrodzenie. Po rozpatrzeniu odwołań wniesionych na powyższe decyzje, decyzjami z dnia 22 listopada 2000 r. Izba Skarbowa utrzymała w mocy decyzje organu pierwszej instancji.