Wyrok WSA we Wrocławiu z dnia 9 listopada 2010 r., sygn. I SA/Wr 1017/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Zbigniew Łoboda, Sędziowie Sędzia WSA Ireneusz Dukiel (sprawozdawca), Sędzia WSA Marek Olejnik, Protokolant Katarzyna Wilczek, po rozpoznaniu w dniu 9 listopada 2010 r. we Wrocławiu na rozprawie sprawy ze skargi "A"sp. z o.o. w L. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. z dnia [...]r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych za 2004r. oddala skargę

Uzasadnienie

Naczelnik Dolnośląskiego Urzędu Skarbowego we W. decyzją z dnia [...] r., nr [...], określił "A" Sp. z o. o. w L. (dalej także: spółka/podatnik/strona/skarżąca) zobowiązanie w podatku dochodowym od osób prawnych za 2004 r. w wysokości 113.834,00 zł. Organ zakwestionował wykazane przez spółkę w deklaracji CIT-8 przychody w wysokości 631.430,49 zł, koszty ich uzyskania w wysokości 631.314,30 zł oraz stratę w wysokości 17.883,81 zł. Organ stwierdził, że skarżąca zaniżyła przychody poprzez niewykazanie dla celów podatkowych pełnej kwoty przychodów wynikającej z dokumentów źródłowych, tj. kwoty 918.805,51 zł (zaniżono przychody o kwotę 305.375,02 zł z tytułu wykonanych usług budowlanych). Ponadto w ocenie organu do przychodów należnych w 2004 r. podatnik powinien zaliczyć kwoty wynikające z faktur pro forma dokumentujących pobranie zaliczek wystawionych dla kontrahenta czeskiego na łączną kwotę 584.200,00 zł, jak również otrzymane nieodpłatne świadczenie z tytułu użyczenia przez wspólników skarżącej spółce kapitału w formie wpłat w kwocie 3.823,00 zł, oraz dokonać korekty różnic kursowych z kwoty 6.750,00 zł na kwotę 5.250,00 zł. W zakresie kosztów podatkowych organ zwiększył je o kwotę 5.609,45 zł.

Wnosząc o uchylenie decyzji organu pierwszej instancji strona skarżąca zarzuciła kwestionowanemu rozstrzygnięciu rażące naruszenie przepisów prawa, w tym zwłaszcza art. 120, art. 121 § 1, art. 122, art. 180 § 1, art. 181, art. 187 § 1 i art. 191 Ordynacji podatkowej oraz art. 12, art. 15 i art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2000 r., Nr 54, poz. 654 ze zm.) dalej w skrócie p.d.o.p. Strona podniosła, iż nieprawidłowo ustalony przez organ stan faktyczny sprawy oparty został na niekompletnym, wadliwie zgromadzonym i nie w pełni rozpatrzonym materiale dowodowym. Przede wszystkim spółka zarzuciła błędne ustalenie stanu faktycznego w zakresie rozliczenia dwóch faktur VAT o numerach [...]i [...]potwierdzających otrzymanie od czeskiego kontrahenta (firmy"B") zaliczek poprzez nieuzasadnione uznanie, iż zostały one rozliczone zgodnie z przedstawionymi dowodami przyjęcia gotówki od strony czeskiej. Organ - pomimo przedłożenia przez stronę skarżącą dowodów KW i KP wskazujących na zwrot firmie "B"pobranych przez skarżącą spółkę zaliczek - nie zbadał czy sporne faktury zostały rzeczywiście rozliczone.