Wyrok WSA w Warszawie z dnia 22 listopada 2010 r., sygn. III SA/Wa 278/10

 

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Bożena Dziełak (sprawozdawca), Sędziowie Sędzia WSA Małgorzata Długosz-Szyjko, Sędzia WSA Maciej Kurasz, Protokolant St. sekr. sąd. Anna Kurdej, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 8 listopada 2010 r. sprawy ze skargi P. sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w W. z dnia [...] listopada 2009 r. nr [...] w przedmiocie określenia wysokości zobowiązania podatkowego w podatku od nieruchomości za 2005 r. oddala skargę

Uzasadnienie

Decyzją z [...] listopada 2008 r. Prezydent m. W. ("Prezydent Miasta") określił Skarżącej - "P." sp. z o.o. w W. wysokość podatku od nieruchomości za 2005 r. w kwocie 693.234 zł. Podatek naliczono z tytułu związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej gruntów, budynków i budowli (zbiornik przeciwpożarowy, zbiornik retencyjny, zespół latarń, ulice i drogi, pozabudynkowa część sieci, tablice reklamowe, szlaban, urządzenie centrali nawiewu klimatyzacjo-wentylacyjnego). Organ powołał się przy tym na art. 1a ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (Dz.U. z 2006 r. Nr 12, poz. 844 ze zm.) - dalej: "u.p.o.l."

Określając wysokość podatku Prezydent Miasta uwzględnił powierzchnię gruntów wynikającą z ewidencji gruntów i budynków. Przyjął powierzchnię użytkową budynków zadeklarowaną przez Skarżącą. Opodatkowując zbiornik przeciwpożarowy Prezydent Miasta oparł się na ustaleniach powołanego w postępowaniu biegłego - M.S., z których wynikało, że zbiornik ten jest budowlą. Nie dał natomiast wiary ustaleniom poczynionym w opiniach przedłożonych przez Skarżącą. Wartość zbiornika określono w oparciu o ewidencję środków trwałych. Wartość szlabanu określono na podstawie faktury, a ustalając wartość tablic reklamowych i urządzenia centrali nawiewu klimatyzacjo-wentylacyjnego posłużono się oświadczeniami wykonawców. Zdaniem organu brak było podstaw do zastosowania przewidzianego w art. 2 ust. 3 pkt 4 u.p.o.l. wyłączenia z opodatkowania pasów drogowych wraz z drogami oraz obiektami budowlanymi związanymi z prowadzeniem, zabezpieczeniem i obsługą ruchu. Z ewidencji gruntów i budynków nie wynikało bowiem, aby Skarżąca posiadała grunty oznaczone jako drogi. Wartość budowli "ulice i drogi" organ określił zgodnie z ewidencją środków trwałych.