Wyrok WSA w Poznaniu z dnia 3 listopada 2010 r., sygn. IV SA/Po 639/10

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Donata Starosta (spr.) Sędziowie WSA Maciej Dybowski WSA Karol Pawlicki Protokolant st.sekr.sąd. Justyna Hołyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 03 listopada 2010 r. sprawy ze skargi Cz. M. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] maja [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania świadczenia pieniężnego z tytułu pracy przymusowej uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia [...] maja [...] r. nr [...]

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] maja 2010 r. (nr [...]) Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (zwany dalej Kierownikiem Urzędu), działając na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz. U. 1996 r., nr 87, poz. 395 ze.zm., zwaną dalej ustawą o świadczeniu pieniężnym), w związku z wyrokiem Trybunału Konstytucyjnego z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt K 49/07 (Dz. U. z dnia 23.12.2009 r. Nr 220, poz. 1734) odmówił przyznania Cz. M. uprawienia do świadczenia pieniężnego określonego w w/w ustawie (k. 19 akt administracyjnych).

W uzasadnieniu organ administracji wskazał, że pojęcie represji zawarte zostało w art. 2 pkt 2 lit. a) ustawy o świadczeniu pieniężnym. Stosownie do tej regulacji represją jest deportacja /wywiezienie/ do pracy przymusowej na okres co najmniej 6 miesięcy z terytorium państwa polskiego, w jego granicach sprzed 1 września 1939 r. na terytorium III Rzeszy i terenów przez nią okupowanych w okresie wojny w latach 1939-1945.

Przepis ten podlegał ocenie w postępowaniu przed Trybunałem Konstytucyjnym.

Wyrokiem z dnia 16 grudnia 2009 r. sygn. akt K 49/07 (Dz. U. z dnia 23 grudnia 2009 r. nr 220, poz. 1734) Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność art. 2 pkt 2 powołanej wyżej ustawy, w zakresie, w jakim pomija przesłankę deportacji (wywiezienia) do pracy przymusowej w granicach przedwojennego państwa polskiego, z art. 32 ust. 1 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem niezbędnym warunkiem uzyskania prawa do świadczenia pieniężnego określonego w ustawie jest udowodnienie wykonywania pracy przymusowej połączonej z wysiedleniem (wyrwaniem) z dotychczasowego środowiska.